Πίσω από την επιλογή του εύκολου κέρδους και τη συμμετοχή μιας γυναίκας ή ενός άντρα σε μια ταινία Πορνό κρύβονται πολλά μυστικά. Άλλες φορές μικρά και άλλες μεγάλα. Η ιστορία της Μάρως; Μια τραγική ιστορία. Μια ιστορία ζωής και θανάτου. Η Μεγάλη Παρασκευή που πέρασε φέτος δε θα ξεχαστεί ποτέ από το γελαστό αυτό κορίτσι. Και δε θα ξεχαστεί καθώς έχασε τον αγαπημένο πατέρα της. Τον Γιώργο. Στα 66 του χρόνια. Αιτία; Η ανακοπή. Πραγματική αιτία; Η άνιση μάχη με το Ζάχαρο.
Δεν έχω σκοπό σήμερα με το κομμάτι αυτό να δώσω συγχωροχάρτι. Άλλωστε ποιος είμαι εγώ που θα το κάνω. Ούτε και να επιβάλλω την άποψή μου.
Έχω όμως σκοπό να γράψω την αλήθεια. όσο πικρή κι άν είναι. Τη Μάρω την γνώρισα πριν λίγους μήνες. Τότε barwoman σε γνωστό club της πόλης. Παράλληλα φοιτήτρια κοινωνιολογίας. Το κορίτσι μάλιστα γούσταρε να ποζάρει για να βγάζει κάνα χαρτζιλίκι. Βλέπετε τα διήμερα πίσω απο την μπάρα με 40 ευρώ μεροκάματο δεν έφταναν ούτε για πλάκα. Πόσο μάλλον όταν ήταν υποχρεωμένη να συντηρεί και τους δικούς της.
Τον Μάρτιο που μας πέρασε ήρθε το πρώτο κακό νέο . Ο αγαπημένος αδερφός του πατέρα της αφήνει την τελευταία του πνοή στην Αφρική. Αιτία; Ζάχαρο. Με το που σκάει το νέο στο διαμέρισμα της οικογένειας στην Καλλιθέα, ο πατέρας της πέφτει σε κατάθλιψη. Η κατάστασή του επιδεινώνεται και το ζάχαρο ξεπερνά τα επιτρεπτά όρια. Τότε η Μάρω καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Είναι εκείνη που πρέπει να πληρώσει τις πανάκριβες θεραπείες του μπαμπά της. Ψάχνει απεγνωσμένα λύση. Δε βρίσκει πουθενά. Παντού πόρτες κλειστές. Στο τέλος ακολουθεί τη «λύση Σειρηνάκη».
Δε γουστάρει να βγεί στη Βίζιτα. Αποφασίζει να ποζάρει για φωτογράφηση στο περιοδικό του Κρητικού και κατόπιν να παίξει σε μια ταινία που της αποφέρει ένα σημαντικό ποσό. Όπως τα παίρνει έτσι τα δίνει για τον πατέρα της. Όμως παρά τις θεραπείες ο μπαμπάς «φεύγει» σκορπίζοντας την θλίψη σε όλους. Είναι εύκολο κανείς να κρίνει αραχτός στον καναπέ του διαβάζοντας το blog και τρώγοντας ποπ κόρν.
Είναι εύκολο να πεί κανείς «Γιατί σε τσόντα και όχι καθαρίστρια;». Σωστό είναι αυτό με την πρώτη σκέψη…Όμως πώς θα μπορούσε να μαζέψει κάποια χιλιάρικα ούσα καθαρίστρια σε σύντομο χρονικό διάστημα; Πώς θα μπορούσε να πληρώσει τα φακελάκια και τους εκβιασμούς των γιατρών;
Αδιέξοδο. Δίλημμα. Η ίδια μιλώντας στο blog μας αποκάλυψε: «Ο θάνατος του πατέρα μου με συγκλόνισε. Απο την ημέρα που έφυγε και μετά αναζητώ τρόπο να ξεφύγω από το λάθος μου. Έκανα λάθος, όμως τώρα είναι αργά. Δεν επιζητώ την συγχώρεση κανενός. Αυτό το κρίνει μόνο ο Θεός. Αυτό που θέλω είναι να συνεχίσω τη ζωή μου σε μια Ελλάδα που αρέσκεται στο να βάζει ταμπέλες στους ανθρώπους. Απο εκείνη την ημέρα δε μπορώ να βρω δουλειά πουθενά. Σκεφτείτε το γιατί; «.