Η Λίνα είναι ένα κορίτσι που την γνωρίσαμε μαζικά από την συμμετοχή της στο sequel της ταινίας του Όμηρου Ευστρατιάδη «Ρόδα τσάντα και κοπάνα». Μια πανέμορφη πιτσιρίκα που ξεκίνησε με πολύ μεγάλη θέληση να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα. Τι; Να ακολουθήσει το επάγγελμα που λατρεύει σε μια Ελλάδα που όσοι δουλεύουν το κάνουν από ανάγκη κι επειδή «πρέπει». Να γίνει ηθοποιός.
Όμως τα όνειρά της κάηκαν μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες. Έλιωσε παπούτσια σε auditions το προσπάθησε με την τηλεόραση αλλά βρήκε πόρτες κλειστές. Όχι ότι μάσησε και τα παράτησε. Αλλά έπρεπε να βρει τον τρόπο για να ζήσει. Δεν επέλεξε τη λύση του χορηγού. Την λύση των ανοιχτών ποδιών για ανάσκελη αναρρίχηση. Προτίμησε να βγάλει φλεβίτιδα κάθε βράδυ από την ορθοστασία, να δουλέψει ως barwoman για να καλύψει τις υποχρεώσεις της σε γνωστό στέκι στο Κολωνάκι.
Δεν είναι ένα ακόμη παράδειγμα. Πολλά κορίτσια και αγόρια είναι αξιόλογα και δεν πέφτουν με την πρώτη…δεύτερη…τρίτη απογοήτευση. Είναι το απόλυτο παράδειγμα μιας άξιας γυναίκας που κινείται στην showbiz και δε διαπραγματεύεται την αξιοπρέπειά της για κάτι εφήμερο και εύκολο. Και αυτοί οι άνθρωποι σπανίζουν στις μέρες μας.