Είναι πολύ δύσκολο για μένα που έχω παιδί να καταλάβω αυτό που περνάει το φιλαράκι μου στην Αυστραλία. Και λέω φιλαράκι μου καθώς με τον Κώστα γνωριζόμαστε πολλά χρόνια.
Πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο παιδί με γνώσεις και ευγένεια που κανένας δεν περίμενε πως θα περάσει τον Γολγοθά που περνάει και θα περνάει για όλη του τη ζωή.
Η απώλεια του παιδιού είναι η μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί ένας γονιός να ζήσει. Δεν το έχω ζήσει… δε θέλω να το ζήσω… αλλά είμαι γονιός και μπορώ μέχρι ένα σημείο να καταλάβω την φάση στην οποία βρίσκεται εδώ και τρεις μήνες.
Δεν είσαι σε θέση να κάνεις πολλά. Ακόμη όμως και να κάνεις κάτι που για πολλούς θεωρείται ακραίο είναι απολύτως δικαιολογημένο. Όπως για παράδειγμα αυτό που έκανε ο Κώστας. Να ανεβάσει εικόνα του νεκρού παιδιού του.
Πριν έξι ώρες λοιπόν ο Κώστας ανέβασε μια πολύ τρυφερή εικόνα με το παιδί του. Μια εικόνα που με συγκίνησε πολύ και από τη στιγμή που την είδα την έχω μέσα μου. Όπως φαντάζομαι έχει και ο ίδιος την κόρη του που έφυγε τόσο νωρίς.
Είναι μεγάλη ανηφόρα Κώστα… στήριξε την γυναίκα σου και προχωρήστε… έχει μεγάλο δρόμο ακόμη η ζωή σας!