Πολλοί θ΄αναρωτιέστε γιατί ασχολούμαι με το συγκεκριμένο θέμα. Το κάνω καθώς τα παιδιά αυτά θα ήταν σε λίγα χρόνια εν δυνάμει συνεργάτες μου. Κάλλιστα στη θέση τους θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί ή το δικό σας. Ξέρετε τι είναι με την κρίση που επικρατεί στις μέρες μας να δίνεις χιλιάδες ευρώ για να σπουδάσεις το παιδί σου και ξαφνικά όλα ν΄αλλάζουν; Ξέρετε τι είναι να γυρνούν τα παιδιά αυτά στο σπίτι και να ρωτούν τους γονείς τους…Γιατί; Ξέρετε πόσο επικίνδυνο είναι να στερείς σε παιδιά 18- 20-22 ετών το δικαίωμα στο όνειρο; Την προοπτική…την ελπίδα; Το τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας καταργείται και η σχολή ως σχολή συγχωνεύεται με μία άλλη με εντελώς διαφορετικό αντικείμενο.
Ποιος πανέξυπνος χαρτογιακας γραφειοκράτης είχε την ιδέα μου λέτε; Ποιος τύπος που δεν ξέρει τι σημαίνει πεζοδρόμιο, παρά μόνο Υπουργική μοκέτα αποφάσισε για το μέλλον εκατοντάδων παιδιών και με μια υπογραφή στέρησε τα όνειρά τους; Πόσο απέχει η υπογραφή αυτή με την υπογραφή των αξιωματικών των Σ-Σ που αποφάσιζαν φασιστικά για το μέλλον χιλιάδων αιχμαλώτων πολέμου; Και μπορεί οι φοιτητές να μην είναι αιχμάλωτοι πολέμου αλλά είναι σίγουρα αιχμάλωτοι του ωχαδερφισμού και της προχειρότητας που συνιστούν χαρακτηριστικά της κρατικής υποκουλτούρας και μηχανής που μας διαφεντεύει…Δείτε λοιπόν πώς τα παιδιά αυτά αντιδρούν στο video που ακολουθεί…