Φέτος άλλαξα συνήθειες. Και το έκανα καθώς η μικρή ξεκίνησε σχολείο και μοιραία πρέπει να ξυπνάω πολύ πρωϊ. Το κάνω το γουστάρω και το χαίρομαι.
Αυτό βεβαίως με έβαλε στη διαδικασία να παρακολουθώ και πάλι μετά από πολλά χρόνια πρωινές εκπομπές.
Τι είναι αυτό που έχω δεί τις πρώτες αυτές δύο εβδομάδες;
Έχω δει έναν Παπαδάκη που είναι ο ίδιος και ο ίδιος για 24 χρόνια. Σα να μη πέρασε μια μέρα. Χειμαρρώδης γλαφυρός one man show αλλά σε μια εποχή που οι παρέες γράφουν ιστορία στην Τβ. Οι συνεργάτες του παραμένουν άνευροι επικουρικοί και παγωμένοι. Η διαφορά φέτος; Τα μπουτάκια της Μπάγια που είναι εντυπωσιακά αλλά παγωμένα.
Ο Δημήτρης με τον Γιώργο είναι κάθε μέρα οι ίδιοι. Καθιστοί μόνιμα-ενώ τα πρωινά σε όλες τις χώρες του κόσμου, δεκαετίες τώρα έχουν δημοσιογράφους που σηκώνονται μέχρι και να μαγειρέψουν λίγο πριν κάνουν συνεντεύξεις με τον Υπουργό- και αν φορέσουν για παράδειγμα επί δυο μέρες το ίδιο χρώμα πουκάμισο νιώθεις ότι βλέπεις την εκπομπή σε επανάληψη.
Και για το τέλος σας άφησα την Τσιμτσιλή. Το προϊόν αυτό έχει βελτιωθεί πολύ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Και ξέρετε γιατί σαρώνει στο νεανικό κοινό και με αποδείξεις; Διότι ο καπετάνιος στο control ξέρει και διαβάζει τον ανταγωνισμό και προτείνει εντελώς διαφορετικές ενότητες. Ενότητες που δεν έχουν μόνο σχόλιο… από ατακαδόρους αλλά πρωτίστως πληροφορία. Την ουσία δηλαδή της δουλειάς μας.
Τα πρόσωπα είναι φρέσκα σε σχέση με τους απέναντι και λίγο υπερβολικά. Για παράδειγμα η Τσολάκη δείχνει ευλογημένη που ένα μεγάλο κανάλι της άνοιξε την πόρτα και κάνει ότι μπορεί για να εντυπωσιάσει. Χαλάρωσε καλό μου. Δεν είναι πια στο Μακεδονία Τβ ούτε στην ΤΒ-100.
Ο Φραγκολιάς δεν έχει καταλάβει το καλό που του κάνει μια εκπομπή με τόσο μεγάλη τηλεθέαση και δείχνει να βαριέται. Εξαιρώ το χθεσινό πλάνο που τον «έπιασε» ο φακός με μεγάλη ηδονή να γλύφει το αφρόγαλά από τον καφέ του. Μακάρι με την ίδια διάθεση να λειτουργούσε και στον αέρα.
Από την μεριά του ο φίλος Παπανώτας καλύπτει με την εμπειρία του τα κενά αέρος των υπολοίπων ενώ είναι μάστορας στο απλό-για τους τηλεοπτικά μυημένους -«μπουρινιάστε το και Break».
Όσο για την Τσιμτσιλή; Ίσως είναι η πρώτη χρονιά που την παρακολουθώ τόσο μεστή, μετρημένη και άνετη. Δεν χρησιμοποιεί –επιτέλους το κατάλαβε- λέξεις που δεν γνωρίζει τη σημασία τους και διευθύνει μαεστρικά τις ενότητες χωρίς να βαριέται.
Και όλο αυτό ο κόσμος το βλέπει. Και το ανταποδίδει με τα νούμερα τηλεθέασης που ειδικά χθες ξεπέρασαν κατά πολύ τους κλασσικούς της πρωινής ζώνης.
