Κυριακή μεσημέρι στο γραφείο και το μυαλό μου ταξιδεύει στις Άγιες μέρες που έρχονται. Η ανθρωπιά φαντάζει… ως το σημαντικότερο στοιχείο, το πιο απαραίτητο για να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την κρίση. Διότι μιλάμε για κρίση αξιών και λιγότερο οικονομική.
Η κοινωνική κρίση θα πάρει πολλά χρόνια να ξεπεραστεί. Η λαμογιά στις ανθρώπινες σχέσεις το «για πάρτη μου» σε συνδυασμό με έναν ισωπεδοτισμό προοπτικών θάβει την Ελληνικά μαγκιά στα Τάρταρα.
Το φιλότιμο πλέον είναι στοιχείο προς εξαφάνιση και όποιος το «ασκεί» θεωρείται από θύμα και αγαθός μέχρι… μαλάκας.
Η λύση ωστόσο εδράζεται στην ψυχή μας. Στο μενταλιτέ μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του επιχειρηματία Γιώργου Πλέστη.
Δεν είναι τόσο το πετυχημένο επιχειρήν του στη νύχτα άλλα η ψυχή του. Το παλικάρι πήρε ορφανό παιδάκι που κοιμόταν στον δρόμο του έδωσε στέγη τροφή και δουλειά και σήμερα ο τυπάκος δημιούργησε οικογένεια και ζει για τον Γιώργο. Αυτό σε καμία χώρα του κόσμου δε θα το βρείτε.
Και έτσι θ΄αλλάξουμε. Με παραδείγματα όπως το συγκεκριμένο… Όλοι για έναν και ένας για όλους…