Καλημέρα από την παγωμένη Νυρεμβέργη. Σήμερα η μέρα μας είναι χαλαρή. Δεν υπάρχουν εξετάσεις συναντήσεις με γιατρούς…ζόρια και άγχος. Σήμερα η μέρα ανήκει στην παρέα. Μια παρέα που ο Γιώργος έχει στην πόλη όπου και γεννήθηκε χρόνια τώρα. Μαζί με τον Κυριάκο φύγαμε από το ξενοδοχείο και αφού πήραμε τον Γιώργο από το Ιατρείο του Dr.Lidner-όπου και υπεβλήθη σε οισοφαγογράφημα- πήραμε τον δρόμο για την μάντρα. Την βάση της επιχείρησης του αδερφού του τραγουδιστή. Το εντυπωσιακό ήταν ότι ο Γιώργος ήταν μες την ενέργεια. Θα περίμενα να τον δω καταβεβλημένο από την 24ωρή εξέταση. Τον ρώτησα. Και τι μου απάντησε; «Το έχω συνηθίσει. Δε μπορείς να το καταλάβεις διότι δε το ζεις. Πάμε να δούμε τα παιδιά και μετά να φάμε».
Λες και άκουγα έναν απόλυτα υγιή φίλο, ο οποίος με φιλοξενεί και θέλει πολύ να απολαύσει τοπικές νοστιμιές. Ξαφνικά «ξυπνάω» και σκέφτομαι. «Μα τι λέει. Αφού δε μπορεί να κρατήσει ούτε μια μπουκιά». Την αμέσως επόμενη στιγμή ανατριχιάζω, με όσα ακούω να μου λέει. Είναι παράδειγμα δύναμης και μαγκιάς. Διότι όπως μου είπε και ο ίδιος. «Δεν έχει σημασία να τραβάς ζόρια. Σημασία έχει να ζεις Τουλάχιστον εγώ Νάσο ζω».
