Δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις όταν το κάνει όμως μιλά από καρδιάς. Aγαπάει τη μουσική αλλά πολύ περισσότερο τους ανθρώπους! Δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του αλλά μοιράζεται τα βιώματα του με τον απλό κόσμο!
Μια σπάνια προσωπικότητα, ένας άνθρωπος παράδειγμα για όλους μας με τόσα πολλά ταλέντα, ο Γιάννης Ζουγανέλης, άνοιξε τη καρδιά του στον Γιάννη Πανταζόπουλο και εξήγηση για πρώτη φορά πως «μεγάλωσε» τους γονείς του και τι ένοιωσε όταν κατάλαβε πως…ζουν στην σιωπή:
«Όταν κατάλαβα ότι οι γονείς μου είναι στην σιωπή, ότι δεν ακούνε και συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι να έχουμε όλες αυτές τις αισθήσεις και να τις χρησιμοποιούμε σωστά, αντιλήφθηκα την αξία του ήχου.
Με ενδιέφερε να εξηγήσω στον πατέρα μου πως κελαηδάει το πουλάκι και άρχισα και καταλάβαινα ότι οι ψηλές συχνότητες είναι διαπεραστικές. Μετά, πώς να εξηγούσα το θρόισμα των φύλλων ή το κύμα της θάλασσας, το τρένο, τον καλπασμό του αλόγου. Τους τα εξήγησα και καταλάβαιναν, έτσι λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι η μουσική έγινε από τον φυσικό ήχο. Αυτό με έκανε, θα το πω, γιατί μου είσαι πολύ συμπαθής από αρχή όπως προσεγγιστήκαμε, να μεγαλώσω από πολύ μικρός.
Κηδεμόνεψα τους γονείς μου, το θεωρώ πολύ μεγάλη τιμή, τους υπερασπίστηκα, κατάλαβα τι σημαίνει κοινωνική αδικία και κοινωνικός ρατσισμός, δεν δέχθηκα ποτέ να υποτιμηθούν με αυτές τις έννοιες. Όταν υπέγραψα συμβόλαιο με τον μεγάλο μου δάσκαλο, τον Νίκο Μαμαγκάκη, το 1972, μου λέει μην φέρεις την μάνα σου να υπογράψει, εγώ τότε ήμουν ανήλικος. Του λέω γιατί και μου λέει, για να μην δουν ότι είναι κωφάλαλη και θεωρηθεί κάπως. Εκείνη την ώρα λέω μέσα μου ‘καλά, σε τι κοινωνία ζούμε;’. Υπέγραψα λοιπόν μόνος μου ότι είμαι 18 χρονών, για αυτό και πιστεύω στα ψέματα».