Εδώ και μήνες σας γράφω για το φαινόμενο Γιώτη…και πολλοί με θεωρείται υπερβολικό. Όμως πιστέψτε με. Αποτυπώνω την πραγματικότητα και μόνο. Και αυτά τα πραγματικά περιστατικά με γεμίζουν χαρά. Και ξέρετε γιατί; Διότι ο Γιώτης δεν είναι ούτε ο Ρέμος ούτε ο Χατζηγιάννης. Δεν έχει ομάδες γύρω του. Έχει απλά ένστικτο και σουξέ. Και σε καμία περίπτωση δεν είναι πια «λαγός». Αυτός έγινε στιφάδο πέρυσι μετά την συνεργασία του στο «Παραλία».
Ο Δημήτρης εδώ και λίγους μήνες χτίζει από την αρχή την εικόνα του. Βάζει τα θεμέλια για μια καριέρα με διάρκεια. Την ίδια στιγμή δε ξεχνά την οικογενειακή επιχείρηση που διατηρεί η οικογένεια του στο Μενίδι, όπου και εργάζεται καθημερινά για περισσότερες από οκτώ ώρες. Άξιος άνθρωπος.
Αυτή την εικόνα φαίνεται πως έχουν αγαπήσει οι θαυμαστές του σε όλη την Ελλάδα. Του καλλιτέχνη του ακομπλεξάριστου που ξέρει πως να διασκεδάζει τον κόσμο καθώς δεν απέχει χιλιόμετρα από αυτόν!
Κι επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι…κι επειδή μεγάλα ονόματα μαζεύουν με το ζόρι 200 και 300 άτομα στα extra τους στην Περιφέρεια οφείλουμε ν΄αναδείξουμε τη διαφορά. Ο Γιώτης ρίσκαρε και επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη μέσα σε λιγότερο από δέκα μέρες απο την τελευταία του εμφάνιση στην συμπρωτεύουσα. Τι συνέβη; Γέμισε και πάλι 400άρι μαγαζί. Αν αυτό δεν είναι κατόρθωμα και μαγκιά στις μέρες μας τότε τι είναι;