Εδώ και μήνες δίνω βήμα σε νέους καλλιτέχνες. Και όπως έχω ξαναγράψει το κάνω με όλη μου την καρδιά καθώς όπως εγώ έτσι κι εσείς βαρεθήκατε τους ίδιους και τους ίδιους. Σε αυτό το πλαίσιο ακολουθούμε και τον Δημήτρη Γιώτη. Λαϊκός τραγουδιστής με πολλά χαρίσματα και ηχόχρωμα που διαφέρει από τη μάζα. Ο Δημήτρης λοιπόν δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τους «φτασμένους». Είναι παιδί ξηγημένο, λαϊκό και τραγουδά όχι μόνο για να βγάζει τα έξοδά του αλλά επειδή το αγαπάει πολύ. Πριν λίγες μέρες εμφανίστηκε σε 300άρι μαγαζί στο Χαλάνδρι. Και αυτό που επικράτησε δε το περίμενε κανείς. Το αδιαχώρητο από νέους ανθρώπους που είχαν την ανάγκη να διασκεδάσουν. Κι αυτό εξηγείται. Ερμηνεύεται. Εξαιτίας των δυσκολιών ο κόσμος το έχει ρίξει και πάλι στο λαϊκό. Έχει ανάγκη να τραγουδήσει την καψούρα, τον καημό τον πόνο. Δεν είναι τυχαίο πώς σε όλες τις μεγάλες πίστες υπάρχει guest ένα παλιός λαϊκός Δεν είναι τυχαίο ότι το σχήμα του Μπερτάκη σκίζει. Δεν είναι τυχαία η επιστροφή του Αντύπα. Είναι φαινόμενο των καιρών. Και ο Δημήτρης μπορεί και το υποστηρίζει αυτό. Αυτό που δε μπορούσε ωστόσο να φανταστεί ήταν πώς ένα κορίτσι από αυτά που διασκέδαζαν με τα τραγούδια του τον πλησίασε και του ζήτησε το μπλουζάκι που φορούσε όσο ήταν στην πίστα. όπως βλέπετε κι εσείς στην αρχή φοράει το μπλουζάκι και κατόπιν δίπλα στον Πανταζή και την ιδιοκτήτρια του χώρου φοράει πουκάμισο. Τι να πεις Παράπλευρες απώλειες. Δε βαριέσαι. Είναι σημαντικό να σε αποδέχονται οι νέοι. Σημαίνει πώς έχεις προοπτική και μέλλον!!!