Όλες αυτές τις μέρες διαβάζω και ακούω πολλά για την απόφαση του Νότη Σφακιανάκη να επαναλάβει-ουσιαστικά-τις απόψεις που έχει εκφράσει κατά καιρούς. Απόψεις ακραίες. Για κάποιους… γραφικές…
Πολλοί έσπευσαν να τον δικαιολογήσουν. «Έτσι είναι ο Νότης» είπαν και προχώρησαν παρακάτω. Ωστόσο είναι έτσι;
Είναι ιστορικά κατοχυρωμένο ότι ο καθένας μπορεί στην Ελλάδα της Δημοκρατίας να εκφράζει την άποψή του. Τα πιστεύω του. Τις θέσεις του. Όσο ακραίες και να είναι αυτές.
Ωστόσο είναι πολύ διαφορετικό να εκφράζεις απόψεις στο σπίτι σου, σε παρέες ακόμη και από την πίστα και πολύ διαφορετικό να εκμεταλλεύεσαι την δύναμη του εκάστοτε μέσου που είναι εκεί για την καλλιτεχνία σου και όχι για τις ακραίες απόψεις που φέρεις… και να πυροβολείς.
Αυτό συνιστά δημαγωγία. Και συνιστά και πρόκληση καθώς σε μια εποχή κοινωνικής πόλωσης, σε μια εποχή που υπάρχει κόσμος που σε ακολουθεί γι΄ αυτό που τραγουδάς και όχι γι΄ αυτό που πρεσβεύεις… κόσμος που σε ακούει και λέει «Για να τα λέει αυτός έτσι είναι» οφείλεις να είσαι προσεκτικός.
Η αντίδραση του κόσμου που βλέπει καθημερινά τα χρήματά του να μειώνονται από την τσέπη του δεν λύνονται με ιαχές πολέμου. Δεν λύνονται με λογικές Εμφυλίου.
Και αυτό πολώνει περισσότερο ένα πολιτικό μόρφωμα που έσπευσε να εκμεταλλευτεί τις δηλώσεις του αοιδού σε πρόσφατη εκδήλωση…
Κι επειδή σε κάθε δράση υπάρχει αντίδραση… η αντίδραση της Δέσποινας Βανδή ήρθε ως κερασάκι στην τούρτα. Μια τούρτα ωστόσο πού και η Δέσποινα έχει να γευτεί πολύ καιρό. Άλλωστε είναι γνωστό πως έχει χρόνια να ρίξει στην αγορά σουξέ…
Η στάση της σε επίπεδο επαγγελματικό πέρα από σωστή, δίνει ώθηση να επιστρέψει στην αγορά δυνατά μετά και την αποχώρησή από τη Spicy. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό. «Αλήθεια θα καταφέρει να πάρει κάτι από την επικοινωνιακή νίκη της; »
Μένει να το δούμε…
Όσο για τον Νότη; Καλύτερα να τραγουδά… παρά να μιλά!