Δεν χρειάζεται απο μένα κάτι άλλο. διαβάστε τι γράφει η ίδια η Δέσποινα και ταυτίστε τα όσα λέει με το χθεσινό ρεπορτάζ μας. Θα καταλάβετε πολλά
«Έχετε αναλογιστεί ποτέ πόσο εύκολα μπορούν να αλλάξουν κάποια πράγματα στη ζωή μας; Όλα είναι ρευστά, όλα είναι υπό αίρεση. Και αυτό είναι κάτι που μαθαίνεις κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Και συνήθως με το δύσκολο τρόπο.
Μέχρι χθες –κυριολεκτικά μέχρι χθες- είχα προετοιμάσει τη μικρούλα μου ότι σε λίγες μέρες θα αποχωριζόμαστε πιο νωρίς απ’ ό, τι συνήθως, θα φτιάχναμε εκ νέου το πρόγραμμά μας, προσαρμοσμένες στις ανάγκες της νέας τηλεοπτικής μου δουλειάς. Μέχρι χθες, είχα συνεννοηθεί με τον άντρα μου ότι από δω και πέρα θα έπρεπε εκείνος μόνος να την ετοιμάζει για το σχολείο, καθώς ήταν επιτακτική ανάγκη όπως με είχε ενημερώσει η παραγωγή της νέας πρωινής εκπομπής του Mega, να βρίσκομαι από τις 8 στο πλατό για να προετοιμάζομαι για τα θέματα της επικαιρότητας λόγω της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας. Μέχρι χθες, ήξερα ότι μόλις θα επέστρεφε ο παρουσιαστής της εκπομπής, Μάρκος Σεφερλής από τις περιοδείες του στην Κύπρο θα ξεκινούσαμε τις πρόβες, για την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα μας και μέχρι μόλις χθες ήξερα ότι θα ήμουν κι εγώ μέλος της τηλεοπτικής παρέας, αφού είχαμε συμφωνήσει με το κανάλι όλες τις λεπτομέρειες της συνεργασίας μας, από τον μισθό μου μέχρι τον ρόλο που θα είχα στην εκπομπή.
Και λέω μέχρι χθες, γιατί η αλήθεια είναι ότι χθες, καθώς περίμενα σε αίθουσα αναμονής, για να κάνω μία εξέταση που απέφευγα εδώ και μήνες από φόβο -μα εν τέλει προγραμμάτισα διότι με είχαν διαβεβαιώσει ότι από την επόμενη εβδομάδα τα πρωινά θα ήμουν απασχολημένη με την εκπομπή και με το φτωχό μου μυαλό δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να «κρεμάσω» (εδώ γελάνε) την υπόλοιπη ομάδα με μία πιθανή απουσία μου- έμαθα τα μαντάτα από το… twitter!
Ναι, εκεί είδα κάποιες αναρτήσεις από διάφορα sites, τα οποία ενημέρωναν τους επισκέπτες τους για μία «αποχώρηση βόμβα» από την εκπομπή του Μάρκου λίγο πριν την πρεμιέρα. «Ποιος ξέρει τι ραδιοαρβύλα θα είναι πάλι αυτό», σκέφτηκα. Άλλωστε πριν από μία εβδομάδα περίπου, συναντηθήκαμε όλοι μαζί στα γραφεία του καναλιού, για να γνωριστούμε.
Διάβασα με έκπληξη τα δημοσιεύματα αδυνατώντας να πιστέψω πως κάποιος από εμάς θα αναγκαζόταν να αποχωρήσει και δη σε ένα τέτοιο χρονικό σημείο. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι κατάφεραν τουλάχιστον να με κάνουν να ξεχάσω για λίγο τις φοβίες μου για την επικείμενη γαστροσκόπηση.
Τα εν λόγω δημοσιεύματα λοιπόν, με ήθελαν εκτός εκπομπής κι ότι αντικαταστάθηκα από τη Χριστίνα Πολίτη γιατί θεώρησαν τα στελέχη του Mega ότι δε θα ταίριαζα στο πάνελ. Μάταια προσπαθούσα να βρω στο τηλέφωνο τους ανθρώπους με τους οποίους είχα συμφωνήσει τη φετινή συνεργασία. Η μικρή μου πείρα μου στα Media, όμως, με έχει διδάξει ότι τις περισσότερες φορές, τέτοιου είδους φήμες, δεν διαρρέουν τυχαία. Έτσι άλλωστε είχε διαρρεύσει και η δική μου συνάντηση με τους ανθρώπους του καναλιού την ίδια μέρα που βρέθηκα εκεί, για να μου κάνουν την πρόταση. Μάλιστα είχα αγχωθεί βλέποντάς το δημοσιευμένο, καθώς δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να νομίζουν οι άνθρωποι με τους οποίους είχα συμφωνήσει ότι μπορεί να είχε διαρρεύσει από εμένα προς πρόκληση εντυπώσεων.
Τελικά, αργά το απόγευμα ενημερώθηκα τηλεφωνικά για αυτά που γνώριζα από νωρίς το πρωί και γι’ αυτά που γράφτηκαν σε εφημερίδα από την προηγούμενη εβδομάδα, κάτι που μου ήταν παντελώς άγνωστο.
Δεν έχει νόημα να το πολυψάχνεις όταν κάτι στραβώνει σε μία δουλειά, όση πικρία κι αν σου αφήνει. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται τελικά. Άλλωστε εσείς καταλαβαίνετε περισσότερα από όσα νομίζουμε εμείς ότι καταλαβαίνετε. Όμως, ακόμη και σε ο, τι αφορά τα επαγγελματικά, ο παράγοντας άνθρωπος δε θα πρέπει να έρχεται δεύτερος. Και αυτό είναι κάτι στο οποίο θα επιμένω πάντα.
Το Μάρκο Σεφερλή ως καλλιτέχνη εξακολουθώ να τον σέβομαι και να του αναγνωρίζω, όπως οι περισσότεροι, μια πορεία μακροχρόνια και επιτυχημένη. Το ταλέντο του είναι αδιαμφισβήτητο. Ωστόσο, η ζωή και οι σχέσεις – οι όποιες σχέσεις- όπως και ο τρόπος που επιλέγουμε να τις διαχειριστούμε ,αντανακλά κάτι πέρα και πάνω από την επαγγελματική μας υπόσταση. Αντανακλά το πώς είμαστε ως άνθρωποι. Και νομίζω πως εκεί είναι που κρινόμαστε όλοι. Πλέον έχω βεβαιότητα γι’ αυτό.