Η αχαριστία και η αγνωμοσύνη είναι στοιχεία που εισπράττει πάντα ένας leader. Σε ότι κάνει. Σε όποια δουλειά κι αν είναι. Είναι η κατάρα του ηγέτη. Μια κατάρα που την συναντάμε πολύ συχνά στην Ελλάδα. Ειδικά σε περιπτώσεις αυτών που έχουν ευεργετηθεί. Όπως για παράδειγμα κάποιου Ταραξία.
Ενός ανθρώπου που όπως λέει και ο ίδιος χρωστάει την όποια καλλιτεχνική οντότητά του στον Βουρλιώτη.
Το να βγαίνεις λοιπόν μετά απο τόσο καιρό και να λές ένα κάρο παπαριές το μόνο που καταφέρνεις είναι να ξεφτιλίζεις το όποιο όνομά φέρεις. Πόσο μάλλον ένα όνομα που το χρωστάς σε αυτόν που σήμερα χαρακτηρίζεις. Και το σίγουρο είναι πως δεν πείθεις.
Αυτό που γνωρίζω εγώ απο το δικό μου ρεπορτάζ είναι πως μετά απο πολύ καιρό ο Βουρλιώτης αποφάσισε να κάνει ένα ξεκαθάρισμα στο Family. Γι΄αυτό «έστειλε» τον Stan, τους ιδιαίτερους professional sinnerz αλλά και τον Ταραξία μαζί με άλλους που κάποια στιγμή κουράστηκε να διαχειρίζεται τα ψυχολογικά τους. Αυτός ήταν και ο λόγος που επένδυσε σε νέα παιδιά απο την Θεσσαλονίκη, ανοίχτηκε στην Αμερική και παράλληλα ισχυροποίησε την ομάδα-Nebma… Σερίφης- που είχε πραγματικά κοντά του.
Τι να κάνουμε τώρα. Αυτή είναι η αλήθεια. Κι επειδή αυτός είχε και έχει το μαχαίρι κι αυτός και το καρπούζι-ένα καρπούζι που μοίραζε επι σειρά έτών σε όλους αυτούς που σήμερα τον κράζουν-αποφάσισε να μαζέψει την εταιρεία του.
Ένα πράγμα εύχομαι. Να βρεί ο Ταραξίας τον δρόμο του. Διότι ο λαός το λέει: «Χέρι που σε ταϊζει δε το δαγκώνεις» . Είναι νόμος. Κι επειδή ο κύκλος είναι μικρός… θέλω να δώ τι θα κάνει ο κάθε Ταραξίας όταν κληθεί και πάλι να ζητήσει δουλειά και προστασία απο τον Βουρλιώτη!