Είναι από τους ελάχιστους Έλληνες ποδοσφαιριστές-ίσως μαζί με τον Λυμπερόπουλο-που είναι αγαπητοί στους οπαδούς των τριών μεγάλων Ελληνικών ομάδων. Το ήθος και η ακεραιότητά τους είναι γνωστή. Αποτελούν ενδεχομένως φωτεινές εξαιρέσεις σε έναν κανόνα που βασίζεται στα φράγκα, την δηθενιά και τον ωχαδερφισμό.
Αποφάσισα σήμερα να σας μεταφέρω μια εικόνα που αποτυπώθηκε στο μυαλό μου πρίν μερικές μέρες. Βρισκόμουν μαζί με τον Δέλλα-τυχαία συνάντηση-στο κομμωτήριο του Νίκου Λεονάκη στο Ψυχικό. Ο Κολοσσός κουρεύτηκε, δεν έδωσε κανε΄να δικαίωμα για σχόλια, ήταν μετρημένος και ευγενικός. Κάποια στιγμή και ενώ τελείωνε το κούρεμα τον πλησίασε μια πολύ μεγάλη σε ηλικία γυναίκα. Μια χαριτωμένη γιαγιά. Άκουσα να του λέει. «Είναι κρίμα που δεν είναι εδώ ο εγγονός μου που σας θαυμάζει. Μου μιλάει πάντα για σας». Ο Δέλλας τελείωσε το κούρεμά του και με τη σειρά του πλησίασε την κυρία και της είπε «Θα περιμένω να τελειώσετε το κούρεμά σας και καλέστε τον εγγονό σας να έρθει από εδώ». Η γιαγιά συγκινημένη πήρε τον εγγονό της ο οποίος ήρθε σε μισή ώρα περίπου στον χώρο. Φωτογραφήθηκαν και οι τρεις μαζί και ο Τραϊ αποχώρησε…Το μεγαλείο της ψυχής ενός ανθρώπου δεν κρίνεται στα λόγια αλλά στις πράξεις. Είμαι σίγουρος ότι η κυρία αυτή θα θυμάται για πάντα την κίνηση αγάπης του πρώην ποδοσφαιριστή …Υπάρχει και αυτή η πλευρά της ζωής…όχι μόνο η μιζέρια και η υποκρισία!