Έχει γίνει μεγάλος ντόρος με την αποκάλυψή μας για το προτεινόμενο μεροκάματο στην Ελένη Μενεγάκη απο τους υπευθύνους μεγάλου εμπορικού κέντρου της Αθήνας.
Κι επειδή αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω αυτά που νιώθω απαντώντας σε όλους αυτούς που για μια ακόμη φορά έσπευσαν να κράξουν το ρεπορτάζ μας… επανέρχομαι με τις σκέψεις μου.
Στην ψωροκώσταινα των συσσιτίων, του 29% ανεργίας, των αυτοκτονιών πολιτών από απόγνωση, κάποιοι φαίνεται πως είναι ακόμα αλλού νυχτωμένοι.
Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι η διοίκηση μεγάλου εμπορικού κέντρου ρίχνει στα πόδια της Ελένης Μενεγάκη 25.000 ευρώ για να ανάψει τα λαμπάκια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Όχι δεν πρόκειται για το Ροκφέλερ σέντερ αλλά για εμπορικό κέντρο των Αθηνών.
Και δεν ντρέπεται κανείς γι αυτό. Αντι να δώσουν αυτά τα χρήματα σε παιδιά από τα χωριά SOS, στο Χαμόγελο του Παιδιού, αρέσκονται σε τακτικές που θυμίζουν θαμώνες σε σκυλάδικο. Πεταμένα λεφτά στα γαρύφαλλα.
Κι όμως στην Αθήνα υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν εθελοντικά σε συσσίτια αστέγων. Γυναίκες που προσφέρουν αγάπη σε παιδιά των φαναριών. Όχι όμως. Για τους ανθρώπους της μπιζνας αυτά είναι γραφικά.
Ποντάρουν στο οξυζενέ χαμόγελο των σταρ αγνοώντας ότι κάποια στιγή θα έπρεπε να πουν «ευχαριστώ» στον κόσμο που τους δίνει τα λεφτά του, με τρόπους ανθρώπινους, άμεσους όχι φιλάνθρωπους αλλά αλληλέγγυους…