Ένας χρόνος ακόμη φεύγει. Ένας χρόνος γεμάτος… στιγμές. Λίγες αλλά έντονες. Γιατί στο τέλος αυτό έχει σημασία… Άνθρωποι μπήκαν στη ζωή μου και άλλοι απομακρύνθηκαν.
Παραστάσεις; Πολλές και διαφορετικές. Υπήρχαν φάσεις που ένιωθα θιασώτης γεγονότων-παρατηρητής- και άλλες ως ένα δημιουργικό κομμάτι τους.
Ταξίδια πολλά… εμπειρίες μετρημένες αλλά ουσιαστικές γέμισαν το δισάκι μου. Στα 40 μου θεωρώ ότι πλέον κάποιοι κύκλοι κλείνουν και νέοι ανοίγουν.
Εννοείτε πώς κάποιοι θα μείνουν για πάντα ανοιχτοί με την προσδοκία πως στο μέλλον θα τους κλείσω. Άλλωστε τι θα ήταν η ζωή μας χωρίς όνειρα και προσδοκίες; Μαμ-κακά και νάνι…
Και μιας που αναφέρθηκα στο τρίπτυχο που στοιχειώνει τον μέσο Έλληνα πολίτη που έχει μάθει να κάθεται και να κρίνει από τον καναπέ του ζώντας με την σύνταξη της γιαγιάς του ή με το χαρτζιλίκι από τη μάνα του, ήρθε η ώρα να μοιραστώ μαζί σας την θέση μου για τους επικριτές μου. Λένε ότι ο «μικροπρεπής» εκδικείται… ο ηλίθιος κάνει ζημιά και ο έξυπνος απλά αγνοεί.
Χαίρομαι πολύ όταν διαβάζω ανθρώπους μέσα στα Χριστούγεννα να μην έχουν κάτι άλλο να κάνουν παρά να με βρίζουν.
Σας έχω γράψει και στο παρελθόν ότι αυτό δε με ενοχλεί. Το παρατηρώ ως φαινόμενο και στο τέλος της ημέρας συμπεραίνω ότι η δουλειά τόσο η δική μου αλλά και των συνεργατών μου έχει τελικά αξία. Για να μπει ο άλλος στην διαδικασία να σε διαβάσει και στο τέλος να σε βρίσει… σημαίνει πολλά.
Το σημαντικότερο; Ότι σε διαβάζει. Άρα η δουλειά σου αποτελεί για εκείνον ένα σημείο αναφοράς. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί αυτά που γράφουμε ν΄αρέσουν σε όλους.
Καταλαβαίνω ότι ο αιχμηρός λόγος μου πονάει.
Καταλαβαίνω ακόμη και τους καλλιτέχνες που με αγωγές ζητούν να τους αποζημιώσω. Είναι δικαίωμά τους.
Θέλω ωστόσο να καταλάβετε όλοι σας ότι η μεγαλύτερη μαγκιά δεν είναι να απειλείς δημοσιογράφους με δικηγόρους, μπράβους και δικόγραφα.
Είναι να επιχειρηματολογείς σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε να πείθεις τον δημοσιογράφο και έτσι ν΄ακούγεται η άποψή σου.
Σε αυτή τη λογική χρόνια τώρα υπηρετώ αυτή τη δουλειά. Δεν θ΄απαντήσω στους χυδαίους κριτές μου. Αφήνω να το κάνουν όσοι με διαβάζουν καθημερινά από το 2009 οπότε και γεννήσαμε το Gossip μέχρι και σήμερα.
Θα γράψω για μια ακόμη φορά ότι αυτό που κάνω είναι απλά η δουλειά μου. Είμαι ευλογημένος που έχω δουλειά και μπορώ και προσφέρω στο παιδί μου περισσότερα από αυτά που οι δικοί μου γονείς με όση δύναμη είχαν πρόσφεραν σε μένα. Αυτό θεωρώ εξέλιξη στον άνθρωπο… Και σε αυτό μένω.
Να έχουμε όλοι μας μια υπέροχη χρονιά. Να είμαστε θετικοί να έχουμε πίστη στις δυνάμεις μας, να σταματήσουμε να μιζεριάζουμε και να τεμπελιάζουμε και να σκεφτούμε ότι κανείς δεν προχώρησε στην ζωή του περιμένοντας αλλά δημιουργώντας.
Στα ζόρικα προχωρούν οι ζόρικοι και γουστάρω πολύ που οι αναγνώστες μου είναι έτσι και σε αυτούς οφείλω αυτό το απίστευτο ρεκόρ. Περισσότερα απο 46 εκατομμύρια pageviews είχε το Blog μου-η μέτρηση είναι μέχρι και χθες με πηγή το Google Analytics-την χρονιά που φεύγει. Στην Ελλάδα ε; Όχι στην Γερμανία ή στην Αγγλία όπου το διαδίκτυο είναι κομμάτι της καθημερινότητάς όλων εδώ και χρόνια.
Τόσα χρόνια «απαντώ» με νούμερα… με αποτελέσματα.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ… Δεν υπάρχουν λόγια… μόνο η δέσμευση ότι θα συνεχίσουμε έτσι…
