Παρακολουθώ εδώ και χρόνια την Αμαρυλλίς και διαπιστώνω πώς κάθε καλλιτεχνικό βήμα της… είμαι πολύ προσεκτικό. Δεν αναφέρομαι μόνο στις συνεργασίες της τα βράδια στις πίστες αλλά κυρίως στο δισάκι των λαθών και των εμπειριών που ερμηνεύει μέσα απο τα τραγούδια της.
Τα τραγούδια της μοιάζουν με ισχυρά όπλα. Με βόμβες που όταν σκάνε στην πίστα κάνουν τον κόσμο να παρασύρεται απο το ωστικό κύμα των νοτών και να διασκεδάζει με την ψυχή του. Ο Φιλίππου και ο Γερμενης αυτή τη φορά την ανέβασαν πολύ πιο πάνω απο τις «Διαταγές» του Παντελίδη.
Στο ίδιο ύφος αλλά με ουσιαστικό στίχο και στοιχεία ρόκ που τόσο πολύ γουστάρει η τραγουδίστρια ήρθε το «Άστο τέλειωσε». Η σκηνοθεσία είναι του κορυφαίου σκηνοθέτη της γενιάς του Άλεξ Κωνσταντινίδη και το αποτέλεσμα; Συναρπαστικό. Το fast and slow του Άλεξ αναδεικνύει την ένταση στο πρόσωπο της Αμαρυλλίς, αλλά και τις λεπτομέρειες των χαρακτηριστικών της που την κάνουν ξεχωριστή.
Παρά τις βροχές τις καταιγίδες και τα ζόρια εκείνη την ημέρα στον Ασπρόπυργο…
Άστο τέλειωσε; Μπά… Μάλλον τώρα αρχίζει… αλάνι μου!