Είναι προσωπικός μου φίλος πολλά χρόνια. Ίσως από τους ελάχιστους ανθρώπους που εκτιμώ και έχω γνωρίσει μέσα από τη δουλειά μου. Και δεν αναφέρομαι στην γκλαμουριά που και ο ίδιος πρέσβευε όταν ήταν εκπρόσωπος τύπου του Τιερί Ρουσέλ στη χώρα μας. Αλλά πολλά χρόνια πριν όταν προσπαθούσε να λύσει δικαστικά μια διαμάχη που είχε για την περιουσία του λίγο έξω απο το Ηράκλειο της Κρήτης!
Ο Αλέξης είναι ένας άνθρωπος πολύ διαφορετικός από εκείνους που νομίζουν ότι έχουν πιάσει την καλή. Παρά το γεγονός ότι η οικογένειά του διατηρούσε ορυχεία χρυσού στην Αφρική εκείνος ήταν πάντα χαμηλών τόνων. Αφορμή για το mail του ήταν ένα από τα ρεπορτάζ μας.
Και όπως έχω γράψει και στο παρελθόν το blog μου είναι ανοιχτό σε όποιον θέλει να γράψει. Να τεκμηριώσει να εκφραστεί.
Και ο Αλέξης γράφει: » Χρήμα! Σε απάντηση στην κυρία που ρώτησε φίλη μου εάν πρέπει να ντρέπεται κάποιος που τα έχει θα ήθελα να σχολιάσω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιος να ντρέπεται εάν έχει χρήματα (καθαρά). Το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία μας κατακλύσθηκε τα τελευταία 30 – 40 χρόνια από «ψώνια» από το πουθενά – τύπους και τύπισσες, πολλοί μέσα στην κόκα – στην ξένη, για αυτούς, χλιδή.
Τύποι που δεν τους ήξερε η μανά τους. Απέκτησαν λεφτά από αρπαχτές, πολιτικές γνωριμίες, την φούσκα στα ΜΜΕ, αναθέσεις έργων (ας μιλήσουμε, εδώ μόνο για τα νόμιμα) και ξεχύθηκαν παντού κάνοντας μαθήματα και με το γνωστό ύφος που αποκτά ο Βλάχος (με την κακή έννοια) όταν «πιάνεται» οικονομικά.
Βλέπουμε αρκετούς και μέσα στην Βουλή, Βλάχοι/Βλάχες «ψώνια», με ακριβά ρούχα και ψιλά τακούνια. Ύφος απίστευτο.
Μια ολόκληρη οικονομία στήθηκε για αυτούς τους κοινωνικά άσχετους, άνοιξαν ειδικά εστιατόρια με πιάτα αγνώριστα που τα παραγγέλλουν οι μάγκες με τα βούρλα που τους συνοδεύουν – ειδικοί και ειδικές στην γαστρονομία – και γελούν τα μουστάκια των maitre!
Τους βλέπαμε στα ειδικά εκθετήρια – Ψαρού, Ecali (sic) Club, Βουκουρεστίου, Ελούντα, Παρίσι, Λονδίνο και «Νew York» να κάνουν παρέα με τους εαυτούς τους. Μιμητισμός των ασχέτων οπου έβλεπαν σύμβολα της παραδοσιακής πλουτοκρατίας και της αστικής τάξης, και άρχισαν αν αγοράζουν Bentley, Ferrari, και Lamborghini, με τα εισιτήρια από τα τρόλεϊ της Πατησίων και το ΚΤΕΛ των χωριών τους ακόμα στα συρτάρια τους. Μιλώ πάντα για τα «Ψώνια» που διαμόρφωσαν την ζωή εδώ τα τελευταία χρόνια, και όχι για καθημερινούς πολίτες όλων τον οικονομικών επιπέδων.
Η κρίση, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν κτύπησε μόνο εμάς, άρχισε να ξεβράζει αρκετούς από αυτούς που ανέφερα πιο πάνω, στα βράχια της πραγματικότητας, αφήνοντας τους μόνο με την ανάμνηση του ψώνιου και της αστείας μιμητικής χλιδής τους, και την κλάψα τους συχνά τώρα στα ΜΜΕ. Η επίδειξη και το ύψος αντικαταστάθηκε με τον πανικό, για αρχή. Αυτοί όλοι δε ντράπηκαν για την επίδειξη που μας έκαναν όταν οι σοβαροί ευχαριστιόταν τα χρήματα τους ήσυχα και χωρίς επιδείξεις. Το χρήμα θέλει και ήθος, και αυτό το μάθημα είναι παρά πόλη σκληρό όταν έρχεται η ώρα της αλήθειας. Αυτά».
ΑΓΑΠΗΤΕ ΝΑΣΟ, ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΡΕΙΣ.
ΦΙΛΙΑ, ΑΛΕΞΗΣ (ΜΑΝΘΕΑΚΗΣ)