Είδα κι εγώ όπως κι εσείς πολλούς καλλιτέχνες να βγαίνουν στις πίστες και να χαιρετούν τον Παντελίδη. Καλλιτέχνες που μπορεί να μην είχαν έρθει ποτέ σε επαφή με τον θανόντα. Εντάξει δεν λέω. Ο καθένας συναδελφικά έχει το δικαίωμα να αποχαιρετήσει τον Παντελή. Και καλά κάνει. Όμως να κλείνεις την Πέμπτη και καλά τιμής ένεκεν για το τραγικό γεγονός… και το Σάββατο να δουλεύεις; Ε… αυτό είναι ανέκδοτο.
Γελάει η πιάτσα ρε… με τις αποφάσεις σας… Τόσο πολύ που δεν άντεξα… και πήγα στο «Τρελοκομείο». Εκεί μου είπαν «Άραγε» κύριε Γουμενίδη είστε στα καλά σας;
«Θα αφήνανε οι άνθρωποι την Πέμπτη ανοιχτά τα μαγαζιά την στιγμή που βαράνε μύγες… και δεν θα επικαλεστούν τον Παντελίδη για να κλείσουν; Είστε τρελός. Σε ποια Ελλάδα ζείτε;
Σε αυτήν που υπάρχουν επιχειρηματίες και καλλιτέχνες που το Σάββατο… με την επίκληση της κλισέ ρήσης «η ζωή συνεχίζεται»… ανέβηκαν στην πίστα ξανά και αφιέρωναν τραγούδια στον Παντελή. Αλλά ήταν Σάββατο.
Αν όντως πονούσατε κύριοι θα κλείνατε τα μαγαζιά σας όχι μόνο την μέρα που ζορίζεστε αλλά τρείς μέρες ως ένδειξη τιμής. Αν το κάνατε έτσι δεν θα άνοιγε μύτη. Δεν θα κάνατε αυτό το πανηγυράκι για το οποίο γελάει ο κόσμος. Είναι ο ίδιος κόσμος που θα καταλάβαινε την απόφαση σας και δεν θ΄αντιδρούσε… στην ακύρωση του ρεζερβέ του.
Αλλά ο καθένας μέχρι εκεί που φτάνει…