Η τραγική απώλεια του Παντελή Παντελίδη πέρα από είδηση δημιούργησε και μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων σε ανθρώπους που ήταν γύρω του. Για παράδειγμα στον άνθρωπο που τον έχτισε και τον ανέδειξε, στον Κώστα Μπερτάκη, ο Παντελής ήταν σαν παιδί του.Ήταν αυτός που τον βρήκε από το blog μας, αυτός που τον πήρε από το χέρι και τον πήγε στις δισκογραφικές μέχρι να κλειδώσει στην ΜΙΝΟΣ, αυτός που φρόντιζε να έχει δίπλα του ανθρώπους να τον φυλάνε, αυτός που τον είχε στο σπίτι του για τρία χρόνια καθημερινά, αυτός που στήριξε μέρος του επιχειρηματικού οικοδομήματος του στον νεαρό καλλιτέχνη.
Μιλάμε για τον επιχειρηματία που έχασε το αστέρι του και παράλληλα έπρεπε να βάλει σε μια τάξη τόσο την γυναίκα του, η οποία είχε παθολογική αδυναμία στον Παντελή, αλλά και να κουμαντάρει το καράβι των 250 ανθρώπων των επιχειρήσεών του.
Μιλάμε γι΄ αυτόν που τον έχουν πλησιάσει όλοι οι δημοσιογράφοι να μιλήσει και αρνείται. Και το κάνει καθώς σέβεται τα όσα έζησε με τον Παντελή και όσα του πρόσφερε ο νεαρός καλλιτέχνης. Και δεν αναφέρομαι στα υλικά αγαθά. Αρνείται από σεβασμό και όχι από σνομπισμό. Αρκείται γιατί τιμά το φιλαράκι του.
Η απώλεια αυτή για τον Κώστα είναι πολύ μεγάλη. Ακόμη και σήμερα δεν το έχει αποδεχτεί αλλά την ίδια στιγμή ξέρει ότι πρέπει να προχωρήσει.
Είναι εκείνος που το τελευταίο διάστημα έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου σε πολλούς γύρω του για την συμπεριφορά του Παντελή, εκείνος που είχε ομηρικούς καυγάδες μαζί του, για μια σειρά λάθος αποφάσεων του καλλιτέχνη… εκείνος που δεν μασάει να πεί τα πράγματα με το όνομά τους. Εκεί που πρέπει όμως και όχι από δώ και από εκεί…