Δεν γνωρίζω κάτω απο ποιες συνθήκες βρέθηκε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο στα χέρια του Γιώργου. Αν όντως ο πατέρας του το παραχώρησε για το τριήμερο ή αν ήταν ένα απο τα αυτοκίνητα της οικογένειας στα οποία ο άτυχος νεαρός είχε πρόσβαση. Γνωρίζω ωστόσο καλά πώς ένα τέτοιο αυτοκίνητο στα χέρια ενός 24χρονού είναι όπλο. Είναι ρουκέτα. Χωρίς να έχω καμία τάση να δικαιολογήσω κανεναν, ούτε και να αποδώσω ευθύνες -άλλωστε δεν έχω κανένα δικαίωμα να το κάνω- θεωρώ πώς κάθε 24χρονος, αν είχε στα χέρια του ένα τέτοιο αυτοκίνητο θα παρασυρόταν απο την αδρεναλίνη της ταχύτητας που του προσφέρει και θα το πατούσε το γκάζι για να «ζήσει την εμπειρία». Δυστυχώς. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με το όνομα. Αν τον λένε Βακάκη ή κάτι άλλο. Αν είναι πλούσιος ή φτωχός. Αν είναι ταξικό-όπως άκουσα κάτι επικίνδυνους να βγαίνουν και να λένε στα media- ατύχημα ή όχι. Έχει να κάνει με το έλλειμμα οδικής παιδείας σε συνδυασμό με την ανάγκη ικανοποίησης του εγωϊσμού του εκάστοτε οδηγού.
Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι βεβαίως αυτό. Το ζητούμενο είναι και παραμένει η ανάγκή να βρεθούν τα αίτια της καταστροφής. Η αλήθεια. Έσκασε τελικά το λάστιχο; Έκαναν κόντρες στον δρόμο και έχασε τον έλεγχο; Έγιναν και τα δυο μαζί και απο τις πιέσεις τα «χειμερινά» ελαστικά κάηκαν με αποτέλεσμα το πανακριβο αυτοκίνητο να μετατραπεί σε έναν κινούμενο θεριστή ψυχών;
Τα βίντεος απο την Εθνική οδό πριν το δυστύχημα θα δείξουν πολλά.
Την ίδια ώρα θρήνος και εκατομμύρια «αναπάντητα γιατί» απο τους συγγενείς που έμειναν πίσω. Η οικογένεια Βακάκη με μια απλή δήλωσή της στο Αθηναϊκο Πρακτορείο θέλησε να περάσει την άποψή της για το μοιραίο γεγονός, ενώ και η μητέρα του Ανδρέα Γεωργακόπουλου μίλησε για το παιδί της.
Το συγκλονιστικότερο όλων είναι πως η οικογένεια του Απόστολου Βακάκη αποφάσισε να αποτεφρώσει το παιδί της πιθανότατα στην Βουλγαρία.
Μακάρι να βγεί η αλήθεια…