Σκηνές αρχαίας τραγωδίας. Τα λόγια μοιάζουν φτωχά. Ο Υπάτιος Πατμάνογλου, βγαίνει απο την τουαλέτα και αντικρύζει την κόλαση. Πιάνει το κεφάλι του και ουρλιάζει. Θέλει να βοηθήσει αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι. Σε λίγα λεπτά άντρες της πυροσβεστικής, αστυνομικοί και διασώστες φτάνουν στο σημείο… πλησιάζουν τον 41χρονο άντρα που έχει καθίσει κάτω και δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που ζει. Μονολογεί. Ουρλιάζει. “Όχι. Το παιδι μου. Η γυναίκα μου. Που είναι το παιδί μου, που είσαι Αποστολία”.
Μια οικογένεια διαλύθηκε. Η μάνα και το τρίχρονο παιδί της έχουν φύγει πρίν απο μερικά λεπτά απο την ζωή. Και ο πατέρας μένει πίσω… χωρίς λόγο για να συνεχίσει να ζεί.
Έτσι ξαφνικά. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Η χαρά μετατρέπεται σε τραγωδία. Μια στιγμή… και όλα τελείωσαν…
Άδικος θάνατος… Τι έφταιγε αυτό το παιδάκι; Αυτη η μάνα που έμεινε στο αυτοκίνητο για να φυλάξει το παιδί της; Αυτός ο πατέρας που είδε ξαφνικά την οικογένεια του να ξεκληρίζεται;
Περιμενουμε απαντήσεις… όλοι…