Είναι Κυριακή. Μια βροχερή μέρα στην Αθήνα που με βρίσκει λίγο μετά το μεσημέρι να απολαμβάνω τον τρίτο καφέ μου. Κι όμως. Παρά το γεγονός ότι έχω διαλυμένο στομάχι και ο γιατρός μου λέει να σταματήσω τους καφέδες εγώ δεν τον ακούω. Είναι για μένα γιατρικό. Σε τί; Σε όλη αυτή την δηθενιά και την αγορασμένη προσπάθεια κάποιων να αποκτήσουν φήμη που μου κάθεται στο στομάχι. Ο καφές τα διαλύει όλα…
Όπως κάθε Κυριακή έτσι και σήμερα έχω στα χέρια μου το σώμα των εφημερίδων και φυλλομετρώ ρεπορτάζ ένθετα και περιοδικά.
Το βλέμμα μου μένει σε μια συνέντευξη. Μια κιουρία που ασχολείται με το μασάζ, την φυσιοθεραπεία και την αισθητική προσπαθεί να φανεί… από το πουθενά. Όπως τα μωρά που κάνουν προσπάθεια να ανέβουν στην τσουλήθρα και ζορίζονται χωρίς να υπολογίζουν πως στο τέλος της προσπάθειας θα πέσουν και θα τσακιστούν.
Κάνει λόγο για βραβεία(;) τιμές -από που κι ως που- και επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα. Ένα δάκρυ κυλάει. Κορόμηλο λέμε. Στην Ελλάδα που ο Τσίπρας βλέπει με το λιανοντούφεκο σοβαρές επενδύσεις στη χώρα, υπάρχουν Έλληνες που βραβεύονται από άκυρους οργανισμούς για την επιχειρηματική δράση τους;
Ποια επιχειρηματική δράση; Ανατριχιάζω…
Αναρωτιέμαι πώς κάποιοι δίνουν βήμα και σελίδες σε ανθρώπους που ζουν σε άλλο, παράλληλο κόσμο, από αυτόν που ζούμε όλοι εμείς που κινούμαστε στο πεζοδρόμιο και στην αγορά. Εκτός αν οι σελίδες είναι εμπορικού χαρακτήρα και έχουν πληρωθεί… Αν κρίνω από τις φορές που αναφέρεται η εταιρεία της κιουρίας είναι δεδομένο ότι το ποσό ήταν μεγάλο…
Και εδώ έρχονται τα ερωτήματα μου. Ξέρετε. Αυτες οι ενδοσκοπικες αναζητήσεις απαντήσεων που με κάνουν καλύτερο άνθρωπο; Αυτες.
Και αν έχουν πληρωθεί πόσα έχουν δοθεί; Και αν έχουν δοθεί απο που έχουν δοθεί… και στην τελική…είναι δημοσιογραφική επιλογή να φιλοξενεί στις σελίδες της εφημερίδας σου μια άγνωστή κυρία και να την πουλάς ώς βραβευμένη και ώς πρότυπο; Σε ποιους;
Σε αυτους που δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους;
Δεν μπορώ άλλο… σταματώ εδώ… διότι κάτι τρέχει γύρω μας… και πρέπει να το εντοπίσουμε γρήγορα … αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει η παραγωγή άκυρων και αγορασμένων προτύπων που σκοπό και στόχο έχει να περιορίσει ακόμα περισσοτερο την πιάτσα μας…