Πέρασαν 16 χρόνια από τότε που η Πάρνηθα ταρακούνησε για τα καλά την Αττική και πήρε μαζί της πολλές ψυχές στον άλλο κόσμο. Θυμάμαι τότε ως ενεργός ρεπόρτερ τα ξενύχτια μας πάνω στις λαμαρίνες της Ρικομέξ στο Μενίδι, τους πικρούς καφέδες έξω από την πολυκατοικία στη Φιλαδέλφεια τις ηρωϊκες προσπάθειες των πυροσβεστών με τα χέρια να βγάλουν τους εγκλωβισμένους.
Θυμάμαι πολλά. Άλλωστε αυτά δεν ξεχνιούνται. Μένουν στο υποσυνείδητο. Μένουν στον «σκληρό δίσκο» του καθενός από εμάς που βίωσαν την ένταση του εγκέλαδου. Μια από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες του Σεπτέμβρη του 99 ήταν κι αυτή του Τζανή Πολυκανδριώτη. Ο μικρός κατάφερε να βγεί ζωντανός νικώντας τον θάνατο. Και όπως ήταν φυσικό δεν ξέχασε ποτέ όσα πέρασε.
Μάλιστα έγραψε πρίν λίγες ώρες: «Σήμερα γιορτάζει ο Άγιος Σώζων..Σαν σήμερα 7/9/99 παιδιά έμειναν ορφανά και γονείς έχασαν τα παιδιά τους .
κάπου στα blogs βλέπω και φωτογραφίες το σπίτι μου.. εμένα κι αναρωτιέμαι πως βγήκα ζωντανός 24 ώρες μετά από εκει μέσα..16 χρόνια μετά η Ελλάδα μοιάζει ερείπιο και χωρίς κανένα ρίχτερ».
Πόσο δίκιο έχεις…
