Του έχω κάνει σκληρή κριτική στο παρελθόν του Χρήστου. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που έχουμε παρεξηγηθεί, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές στο παρελθόν τον έχω φιλοξενήσει στα μέσα που έχω συνεργαστεί. Δεν με απασχολεί αυτό. Οφείλω ωστόσο ν΄αναγνωρίσω την ανάγκη που είχε ο άνθρωπος Χρήστος να γράψει για τον άνθρωπο που έκρινε πολύ σκληρά τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Και είναι μαγκιά του. Δείχνει πώς έχει αρχίδια. Και το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να δημοσιεύσω την ανάρτησή του στην οποία γράφει:
Με μεγάλη μου θλίψη σήμερα, από το πρωί λαμβάνω δυο ειδών μηνύματα με αφορμή τον θάνατο του Παντελή Παντελίδη. Oι μισοί με βρίζουν που κάποτε είχα δηλώσει ότι δε μου αρέσει η μουσική του και τώρα είναι νεκρός, και οι μισοί πανηγυρίζουν σε εισαγωγικά με αστειάκια για τον χαμό αυτού του ανθρώπου, διότι κατά τα λεγόμενα τους ούτε σε αυτούς άρεσε η μουσική του.
Εγώ έχω να πω ότι λυπάμαι διπλά, πρώτα για τον κόσμο που απευθυνόμαστε εμείς οι καλλιτέχνες σε εισαγωγικά και δεύτερον για το χαμό αυτού του νέου ανθρώπου.
Η απάντηση μου σε όλους αυτούς είναι λιγότερο από μια γραμμή.
<<Ένας άνθρωπος, είναι πολύ περισσότερα από την μουσική του>>
Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Παντελή Παντελίδη, και καλό παράδεισο