Ήταν όλοι του οι στενοί φίλοι εκεί. Άνθρωποι απο την γειτονιά του στην Αθήνα… συγγενείς, οι κουμπάροι του, οι συναθλητές, ο Δάσκαλός του στις πολεμικές τέχνες, η σύντροφός του η Μαρίνα. Όλοι με σκυμένα πρόσωπα. Ο μόνος που έδειχνε να είναι σε άλλο κόσμο και να κοιτάει με περηφάνια τον Ουρανό ήταν ο πατέρας του ο Βαγγέλης. Η μάνα σε μια γωνιά σπαράζει. Με το ζόρι κρατιέται απο συγγενείς. Με το ζόρι περπατάει. Όλοι με ένα στόμα λένε το “γιατί Θεέ μου”. Γιατί έτσι. Τι έκανε και τον πήρες ξαφνικά. Απο τη μια στιγμή έρωτα και ευτυχίας στον εφιάλτη. Ο Θάνος Γκιτέρσος ο Στάθαμ της Ελλάδος μεταφέρθηκε στην τελευταία κατοικία του στο χωριό του στα Τρίκαλα. Η κηδεία έγινε πρίν απο λίγη ώρα και σε αυτην έδωσε το παρόν όλο το χωριό. «Δυστυχώς το χωριό ζωντάνεψε κατακαλόκαιρο αλλά για πολύ στενάχωρη αιτία” λέει στο μπλόγκ μας ένας απο τους κολλητούς φίλους του. Εμείς εκεί. Διακριτικά. Αποχαιρετούμε το φιλαράκι μας… και του ευχόμαστε καλό ταξίδι. Αυτό που θα μας μείνει; Το παιδικό χαμόγελο ενός γίγαντα… Αυτό το χαμόγελο που δεν θα δει ποτέ ξανα κανείς… Ο Θάνος έφυγε και η σύντροφός του η Μαρίνα δεν μπορεί να το δεχτεί… Ήταν εκεί. Τον είδε.. Να φεύγει. Να τον παρασύρει το κύμα και να τον πνίγει η θάλασσα… Εικόνες που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Καλό ταξίδι ρε αλάνι… Κρίμα γιατί έφυγες πολύ νωρίς!