Θα μπορούσε να είναι και τίτλος ταινίας μετά τον Νταρντανιαν. Μια πολύ ωραία ιστορία. Όπως αυτή που γράφει ο νεαρός κόμπο-γκαρντ της Φενέρ Μπαξέ και της Εθνικής ομάδας στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τα μέλη της Εθνικής ομάδας μπάσκετ. Ο Σλούκυ λούκ… που καταφέρνει και σουτάρει και πασάρει πιο γρήγορα απο την σκιά του κάνει το τουρνουά της ζωής του. Είναι αυτός που βγήκε μπροστά όταν η ομάδα είχε ανάγκη τον ηγέτη της. Αυτός ο τυπάρας λοιπόν έχει πίσω στην Ελλάδα δυο ανθρώπους που εμπιστεύεται τυφλά για την υγεία του κορμιού του. Πρόκειται για δυο καταξιωμένους φυσιοθεραπευτές που μετά απο απαιτητικές σπουδές στην Βοστώνη επέστρεψαν στα πάτρια. Ο Γιώργος Αλεξανδρόπουλος και ο Παναγιώτης Αναγνωστάκος φροντίζουν για την κατάσταση του Σλούκα και είναι αυτοί που επιλέγει ο μπασκετμπολίστας όταν επιστρέφει στην Ελλάδα…
Τίποτε δεν είναι οτυχαίο. Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να περάσουμε σλημερα την Ρωσία και να πάμε στους 4. Και χωρίς τον Γιάννη… που να ήταν και ο Γιάννης στην εξίσωση…
