Πάντα η περίδος των εορτών κάνει τους ανθρώπους πιο ευάλωτους και αδύναμους στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας. Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι «ημέρες» που ο καθένας μας επιδιώκει να τις απολαμβάνει με την οικογένεια του.
Όμως τι συμβαίνει αν όλα τα μέλη της οικογένειας δεν μπορούν να είναι μαζί επειδή κάποιος άλλος βίαια το αποφάσισε;
Τι γίνεται όταν ξέρεις ότι το παιδί σου έφυγε από την ζωή δυστυχισμένο κάτω από κάκιστες συνθήκες μη μπορώντας να κάνεις κάτι;
Αναφέρομαι στην υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη η οποία δεν έχει ξεκαθαρίσει και φυσικά δεν έχει κλείσει. Τα «γιατί» παραμένουν αμέτρητα για την οικογένεια και έχουν γίνει ένα «σαράκι» που τους τρώει καθημερινά…
Τι είδους ιατροδικαστική έρευνα έχει γίνει στην σορό του άτυχου φοιτητή;
Που είναι όλοι αυτοί οι θύτες του bullying και τι ανάκριση τους έχει γίνει;
Τι έχει κάνει ο δικηγόρος της οικογένειας και γιατί δεν έχει αξιοποιήσει την κατάθεση του μάρτυρα και όσων έχουν μιλήσει;
Να ξεκαθαρίσουμε ότι οι θύτες δεν είναι οι δυνατοί, είναι οι διαστροφικοί, και τα θύματα δεν είναι τα αδύναμα πλάσματα, αλλά οι άνθρωποι που μπορεί να είναι περισσότερο πολιτισμένοι, μπορεί να δίνουν περισσότερο περιθώριο, μπορεί να είναι και φοβισμένοι γιατί δεν έχουν που να στραφούν, δηλαδή να είναι αβοήθητοι μπροστά στη βία, πόσο μάλλον μπροστά σε μια ομάδα ή συμμορία.
«Είμαστε όλοι οργισμένοι με αυτή την υπόθεση, και απαιτούμε δικαιοσύνη. Χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει ούτε ελευθερία, ούτε κοινωνία, ούτε δημοκρατία, ούτε τίποτα». λέει θείος του Βαγγέλη στο μπλόγκ μας.
Δεν αφορά αυτή η υπόθεση μόνο την οικογένειά του! Αφορά την κοινωνία, τη δημοκρατία, τον άνθρωπο.
Η υπόθεση Γιακουμάκη, όπως εξελίσσεται εδώ και τρία χρόνια, πάει να γίνει:
-Η διαστροφή έναντια στον πολιτισμό.
-Η βία ενάντια στον άνθρωπο.
-Ο άρρωστος ενάντια στον υγιή άνθρωπο.
-Ο θάνατος ενάντια στη ζωή.
Κι αν δεν γίνει κάτι, μαζί με τον Γιακουμάκη έχουμε θάψει και όλα τα παραπάνω.