Η ταχύτητα της είδησης σε παρασύρει. Ειδικά τις πρώτες στιγμές που σκάει κάτι τόσο στενάχωρο. Παλεύεις μέσα σου να βρείς τον τρόπο να ανταποκριθείς στα καθήκοντά σου. Να ανταποκριθείς απέναντι στην δουλειά σου. Το τι έχει κάνει ο καθένας μας ξεχωριστά γι΄αυτό το κορίτσι θα το κρατήσει μέσα του ώς μια απο τις πολλές αναμνήσεις που έχει για τη Νανά. Η Γιαγιά μου λέει: «Σαν κάνεις ένα καλό ο Θεός θα σου φέρει άλλα τόσα πίσω». Μόνο που η περίπτωση της Νανάς ήταν η εξαίρεση αυτού του άγραφου νόμου. Η Νανά ήταν αυτό που λέμε η χαρά της ζωής. Πρόσφερε σε όλους καλοσύνη και αγάπη αλλά στο τέλος δεν πήρε τίποτε πίσω. Έφυγε μόνη της.
Η Νανά που εγώ γνώρισα… δούλεψα, ήπια καφέ, γέλασα μαζί της… σε εκείνό το διαμέρισμα που είχε στο ισόγειο μιας παλιάς κατοικίας στα Μελίσσια, δεν είναι πια ανάμεσα μας. Κι επειδή στη ζωή μου έχω μάθει και να λέω και να γράφω την αλήθεια… για ητν μοναδική γυναίκα που έτρεφε τεράστιο σεβασμό και αγάπη ήταν για την Τατιάνα Στεφανίδου.
Μου έκανε εντύπωση σήμερα η ψυχραιμία της Τατιάνας, όταν εκλήθη να διαχειριστεί την «κακή είδηση» στον αέρα. Απέδειξε πόσο καλή επαγγελματίας είναι. Ακόμη και τώρα. Στο πιο δύσκολο ρεπορτάζ της σεζόν.
Είναι η μοναδική γυναίκα που τότε στον ΑΝΤ1, όταν ξεκίνησε το κακό… πήρε την πρώην συνεργάτιδά της απο το χέρι και την μετέφερε με δικά της έξοδα για θεραπεία. Κι αυτό η Νανά το έλεγε παντού. Και μπορεί κάποιοι εκεί έξω να μην γουστάρετε την Τατιάνα, επειδή είναι ξεχωριστή και αιχμηρή, αλλά είναι άνθρωπος με τεράστια ψυχή. Το έζησα. Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας. Η Τατιάνα και ο τ΄τοτε παραγωγός του πρωϊνου καφέ Στέλιος Αντωνιάδης, μαζί με την γυναίκα του τη Γιάννα έκαναν ότι μπορούσαν για να την βοηθήσουν.
Δυστυχώς για όλους μας… αυτό δεν ήταν αρκετό…