Κάθομαι και παρατηρώ τον τρόπο με τον οποίο τα media ασχολούνται με την υπόθεση των παλλόμενων παπατζήδων και δίνω συγχαρητήρια στον Έλληνα πρωθυπουργό…Δίνω συγχαρητήρια καθώς αυτή η μετατόπιση του ενδιαφέροντος του τηλεοπτικού κοινού σε 8 ψωλές που κουνιούνται πάνω κάτω… είναι δεδομένη… και οφθαλμοφανέστατη.
Αυτό που δεν είναι ορατό είναι άλλο. Είναι αυτό που έρχεται με την αξιολόγηση… Εκεί να δείτε πόσες ψωλές παραμένουν κρυμμένες…
Αλλά ποιος νοιάζεται τώρα γι αυτά; Όταν υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δεν ξέρουν την Ελλάδα και τους καλλιτέχνες της και επιλέγονται ως Διευθυντές; Όταν υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που τους πληρώνουν πολλά χιλιάρικα κάθε μήνα από τα λεφτά που μαζεύουν φορολογώντας εμένα και εσάς;
Αυτό κύριοι είναι το θέμα. Και καλά οι ηθοποιοί οι εγχώριοι τσαντίστηκαν που είναι στην απέξω. Οι φιλοζωικές εταιρείες που είναι; Τα γατάκια που υποφέρουν στον βωμό της Τέχνης δεν είναι θύματα; Για να μην μιλήσω για τα μάτια μας…
Η Τέχνη για κάποιους δεν έχει όρια… Όχι κύριοι . Η Τέχνη έχει όρια. Όπως και η μαλακία. Μόνο που αν την κάνουμε εμείς την μαλακία την πληρώνουμε…
Ο Βέλγος Γιαν Φαμπρ και οι φίλοι του στην Ελλάδα το 2016 αμείβονται για την μαλακία τους. Και είναι και χωρίς χέρια…
Ρε βρεγμένη σανίδα που θέλετε…