Με τον Αλέξανδρο Βέλιο είχα την χαρά να συναντηθώ στα πρώτα βήματα μου σε αυτη την δουλειά. Ήταν πάντα άρχοντας. Βεβαίως δεν είμαι φίλος ποτέ. Ούτε κολλητός. Αλλά εκτιμούσα τον λόγο του. Την μαγκιά του. Την μόρφωση του. Είχαμε έναν κοινό φίλο. Τον Κρικορ Τσακιρτζιάν. Το φιλαράκι μας αυτό λοιπόν δημοσίευσε σήμερα το ιδιόγραφο σημείωμα του νεκτρού. Στις οδηγίες για την κηδεία του ο Αλέξανδρος Βέλιος έγραψε: « Θέλω το φέρετρό μου να είναι λιτό, από φυσικό ξύλο. Η αίσθηση της πολυτέλειας στον θάνατο μου φαίνεται άκρως κακόγουστη Η βασική μου επιθυμία είναι να μην υπάρχει σταυρός στον τάφο μου. Μια απλή στήλη, στην οποία θα αναγράφεται το όνομα και οι χρονολογίες γέννησης και θανάτου μου. Πάνω στη μαρμάρινη πλάκα, να χαραχθεί η εξής φράση: Ευ ζην, ευ θνήσκειν. Αν υπάρχει μια φωτογραφία μου σε λιτή κορνίζα. Όχι καντηλάκια και άλλα παρόμοια. Λίγα φρέσκα λουλούδια κάπου – κάπου, για να φαίνεται πως δεν έχω λησμονηθεί»
Δεν υπάρχουν λόγια. Μόνο θλίψη για τον παλίκαρο που έφυγε τόσο νωρίς…
Πηγή prettylife