Η ιστορία γράφεται από παρέες. Γράφεται από ανθρώπους ακομπλεξάριστους που έχουν κάβλα με αυτό που κάνουν… έχουν δημιουργικό μυαλό και τρέλα. Θα μου πείτε. Σπάνιο αυτό. Θα συμφωνήσω. Πόσο μάλλον στον καλλιτεχνικό χώρο.
Εκεί που η ματαιοδοξία και η ανασφάλεια βασιλεύει. Εκεί που κλίκες και όχι οι παρέες μέχρι και σήμερα διαφεντεύουν χορηγίες πορείες ζωές. Εκεί που οι πισωγλέντηδες κάνουν πάρτι σε σπίτια που νοικιάζουν στα βόρεια προάστια μόνο για ένα Σαββατοκύριακο το μήνα.
Λες και οι γείτονες δεν έχουν μάτια.
Σας γράφω στις 02.00 το πρωί. Σας γράφω μέσα από τη σάλα του Έναστρον. Με μια διάθεση ρομαντική. Έτσι γιατί γουστάρω να το κάνω.
Είμαι εδώ από τις 22.00. Παρακολουθώ με προσοχή τις πρόβες ενός σχήματος που μπορεί ν΄ανοίξει τις πόρτες του την Παρασκευή… ωστόσο αυτό που θα αφήσει… θα μείνει για πάντα.
Πρόκειται για ένα ψηφιδωτό διασκέδασης με πολλές εκπλήξεις. Με την τεχνολογία να παντρεύεται με το παραδοσιακό και λαϊκό στοιχείο που πρεσβεύει ο Βασίλης Καρράς, με τον αυτοσαρκασμό του Ρόκκου να ταιριάζει τόσο πολύ με την πρόζα του Ζαχαράτου, λες και ήταν κολλητοί από παιδιά, με την Αμαρυλλίς να ροκάρει και να γουστάρει…
Κι επειδή δε συνηθίζω να γράφω «δράκους», όλα αυτά τα χρόνια… οφείλω να σας εξομολογηθώ κάτι. Αυτό που είδα στις πρόβες… δεν το έχω ξαναδεί. Όχι στην Αθήνα… αλλά σε όλη την Ελλάδα.
Η μουσική είναι η βάση. Το γέλιο δεν είναι αυτοσκοπός… βγαίνει αυθόρμητα… απ’ όλους και τα τρίλεπτα του Ζαχαράτου θυμίζουν πολύ Αμερικανικά shows στο Las Vegas-με λίγο από το περιβάλλον των μπουάτ της Πλάκας-που κάποιοι πληρώνουν πολλά για να τα παρακολουθήσουν.
Πρώτη φορά βλέπω τον Ρόκκο τόσο απελευθερωμένο χωρίς καλλιτεχνικά στεγανά και είναι και η πρώτη φορά που ακούω τον Καρρά να τραγουδάει τα πάντα. Και έντεχνο. Ναι σας λέω…
Κι επειδή είμαι περίεργος να δω το τελικό προϊόν την Παρασκευή… θα είμαι εκεί… Διότι ο κόσμος έχει ανάγκη να διασκεδάζει. Να γελάει και να φεύγει ευτυχισμένος.
Πέρασε η εποχή που στριμωχνόταν στα πρώτα τραπέζια σφηνωμένος στα λαμέ και στα μετάξια για να κάνει εντύπωση με τα λεφτά του μπαμπά του.
Ο κόσμος έχει ανάγκη να διασκεδάζει πραγματικά. Κι αυτό θα κάνει στο «Έναστρον».
Πάω για ύπνο τώρα. Το πρωί έχουμε σχολείο