Ποιος την ακούει σήμερα με τον πάτο που έπιασε. Πιστέψτε με. Σήμερα θα φταίνε όλοι αλλά όχι εκείνη. Όμως ποια είναι η αλήθεια; Τα γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Αυτό το προϊόν δεν περπατάει. Όσο και να θέλουν κάποιοι να υποστηρίζουν το αντίθετο. Και ξέρετε γιατί; Διότι η αισθητική αποτύπωση του παραγώμενου αποτελέσματος είναι τραγική. Με το στανιό και τον κορσέ δουλειά δεν γίνεται παιδιά. Ζούμε στο 2016. Όχι το 1996. Η τηλεόραση προχωράει…
Όσο και αν κάποιοι καλλιτέχνες είναι υποχρεωμένοι να πάνε στην Ρούλα… το προϊόν δεν είναι ανταγωνιστικό εξαιτίας της Ρούλας.Δεν ξέρω στην Ελλάδα αν θα πρέπει τελικά τα γερασμένα άλογα να αποσύρονται… Και αναφέρομαι βεβαίως σε σχέση με τους δέκτες και όχι με την συνολική προσφορά τους στην τηλεόραση.
Το σίγουρο είναι πώς ο κόσμος δεν αντέχει άλλο το Ρουλιώ και της γυρνάει την πλάτη.Απορώ δηλαδή με τον μεγάλο χορηγό. Τόσα προϊόντα κυκλοφορούν νέα… γρήγορα… τι βρήκε σε αυτό το συγκεκριμένο και επένδυσε κοντά μισό εκατομμύριο.Αλλά και πάλι η επιλογή είναι αλλουνού.. και όχι δική μας. Δεν σας κρύβω ότι χθές υπέφερα που υποχρεωτικά ελέω δουλειάς έπρεπε να δώ το show. Ζαλίστηκα… ξενέρωσα… χαλάστηκα και στο τέλος λυπήθηκα… Και λυπήθηκα διότι έζησα την χειρουργική απομυθοποίηση ενός τηλεοπτικού ειδώλου…
Και μην φάτε παραμύθι για τα νούμερα της Ρουλιώς στο κοινό 15-44. Κανένας σταθμός, κανέναν σοβαρό στέλεχος δεν βλέπει αυτό το κοινό τα Σαββατοκύριακα. Δείτε το από εσάς.
Θα καθόσασταν Σάββατο βράδυ να δείτε τηλεόραση; Όχι βέβαια. Άλλωστε αν δει κανείς τις υποδιαιρέσεις του κοινού θα διαπιστώσει ότι το 15-44 Σάββατο βράδυ είναι πολύ μικρό σε αντιστοιχία με άλλες ώρες.
Όλοι βλέπουν το γενικό κοινό. Και σε αυτό η δεύτερη σφαλιάρα του Παπαδόπουλου στην Ρούλα ήταν μεγάλη…
Άλλωστε φαινόταν από την πρεμιέρα της αυτό… μόνο που τότε τα έγραφα μόνο εγώ με αποτέλεσμα να φάω όλη την σκατίλα από συμπλεγματικούς…
Δεν με νοιάζει αλήθεια… γελάω… με τους κολλημένους αλλά λυπάμαι πολύ για την Ρούλα…