Ο Γιώργος Παπαδόπουλος εδώ και λίγο καιρό υπέγραψε στον Αρσενάκο και την Panic. Και το έκανε μετά από πολύ σκέψη καθώς ψαχνόταν να φτιάξει κάτι διαφορετικό. Με δεδομένη την καλλιτεχνική ταύτιση του κοινού με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη και την «σιωπή» του τελευταίου από την πιάτσα τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος δοκιμάζει σε ένα μιτ τέμπο τραγούδι με πολλά λαϊκά στοιχεία. Άλλωστε ξέρει καλά ότι το κενό του Μιχαλάκη είναι μεγάλο… και μόνο με κάτι νέο θα μπορούσε να το διεκδικήσει και στο τέλος να το κερδίσει…
Βεβαίως ακολουθώντας την πεπατημένη δικτατορία των ραδιοφώνων ο Γιώργος επιλέγει μαλακά όργανα… για να «περάσει» στα playlist των ερτζιανών και την ίδια στιγμή με το βιολί και τον χρωματισμό της φωνής του φωνάζει παρών. Και το κάνει έντονα τόσο ως δημιουργός αλλά και ως τραγουδιστής.
Στίχοι μουσική του ιδίου… αλλαγή κατεύθυνσης… και πρόκληση. Άλλωστε ο Γιώργος είναι έτσι…
Αν τον αφήσεις ελεύθερο δημιουργεί επιτυχίες… και νέους δρόμους. Μόνο που αυτή την φορά το έκανε για πάρτη του. Μπράβο Γιώργο…