Είναι δύσκολο να γράψεις για την απώλεια ενός ανθρώπου που σεβόσουν και αγαπούσες. Πόσο μάλλον όταν γνώριζες από πολύ κοντά τα όσα έχει περάσει. Για μένα η Μπέμπα, η Αγγελική, ήταν κάτι παραπάνω από μύθος. Έζησε το απόλυτο… με πολύ ισχυρούς συζύγους αλλά στα ζόρια ήταν μόνη της.
Της γύρισαν την πλάτη όλοι. Όλοι οι ευεργετημένοι. Κι αυτό την κατέστρεψε ψυχολογικά. Την ισοπέδωσε. Και από τα λούσα και τα διαμερίσματα στην Ρηγίλλης βρέθηκε στην καβάτζα της στην Κυψέλη. Από τον τρίτο σύζυγό της, τον Παύλο Κωνσταντόπουλο, ο οποίος ήταν πάμπλουτος και «ο βασιλιάς των τζουκ μποξ» αποκτά μια κόρη.
Μέχρι εκείνη την στιγμή ο καρκίνος δεν της έχει χτυπήσει την πόρτα. Ωστόσο υποφέρει από χρόνια αναιμία και πίεση. Μάλιστα κυκλοφορεί με μια σακούλα από σούπερ μάρκετ μέσα στην οποία έχει πάντα ένα μπουκάλι νερό και τα χάπια της.
Η χαριστική βολή έρχεται στις αρχές του millenium . Την εποχή που όλοι παίζουν χρηματιστήριο. Η Μπέμπα αποφασίζει να παίξει όσα χρήματα την έχουν απομείνει. Δεν έχει καμία επαφή με την οικογένεια της παρα μόνο με δύο φίλες. Κι εκεί βρίσκεται να χάνει τα πάντα. Εκεί πλέον οι αντιστάσεις ξεθωριάζουν και ο καρκίνος την χτυπά αλύπητα.
Είναι πολλές οι ιστορίες που θα γραφτούν γι αυτή την υπέροχη γυναίκα και άλλες τόσες που δεν θα δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας…
Γιατί η Μπέμπα έζησε έντονα παθιάρικα και γεμάτα την ζωή της… Το δυστυχές για την ίδια είναι πως έφυγε μόνη της…
Κι αυτό δείχνει για μια ακόμη φορά πόσο μάταιο ψεύτικος και κενός είναι ο κόσμος του θεάματος…