Μερικές φορές η Ελληνική γλώσσα όσο πλούσια και να ναι αδυνατεί να περιγράψει την βλακεία. Άλλωστε αυτή είναι ανίκητη.
Δεν γνωρίζω τον λόγο που ο Λάκης Γαβαλάς μπήκε στη διαδικασία να λοιδορήσει με τόσο χυδαίο τρόπο τα πάθη του Θεανθρώπου. Διότι αυτό κύριε Γαβαλά δεν είναι πρόκληση. Είναι βλακεία. Και μάλιστα μεγατόνων.
Να δεχτώ ότι φοράς στριγκάκια στο κεφάλι. Να δεχτώ ότι φοράς φούστες και βγαίνεις τα βράδια… ή έβγαινες με τα απαραίτητα αξεσουάρ τσαντάκια γυναικεία και πάει λέγοντας.
Να δεχτώ μέχρι και τα πανάκριβα αυτοκίνητα σου… τα οποία σήμερα πλέον είναι δεσμευμένα λόγω χρεών. Τα σπίτια στη Μύκονο στο Σούνιο και αλλού…
Aλλά το να χρησιμοποιεί μια εικόνα που είναι μέσα σε κάθε χριστιανό… αυτή του θεανθρώπου με το ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι για να κάνει την διαφορά… Ε αυτό ξεπερνά τα όρια της ηλιθιότητας…
Τίποτε δεν είναι τυχαίο τελικά…
Εύχομαι μόνο να μην χαντακωθούν με πρότυπα όπως αυτό οι γενιές των 20άρηδων και των 30άρηδων στην Ελλάδα στον βωμό μιας βλακείας…
Μας φτάνει η λογιστική υγεία ενός αόρατου χρέους… δεν θ΄ αντέξουμε… δεν υπάρχει άλλη υπομονή για την ορατή ηλιθιότητα…