Αυτή είναι μια εκπομπή που θα παρακολουθήσω. Και θα το κάνω καθώς θίγει μέσα απο προσωπικά βιώματά ένα τεράστιο θέμα. Ένα θέμα ταμπού για την Ελλάδα. Για την νοοτροπία μας. Για το μενταλιτέ μας. Την Ευθανασία. Κατα πόσο ένας άνθρωπος που έχει μη αναστρέψιμα προβλήματα έχει το δικαίωμα να δώσει τέλος στη ζωή του;
“Η Κική, συνιστά ένα θαυμάσιο υπόδειγμα θέλησης, ψυχικής δύναμης και αξιοπρέπειας, κάνει τα πάντα με τα μάτια της. Αυτά τα δυό της μάτια, που την κάνουν να βλέπει, να μιλάει, να θέλει, να εκφράζει, να χαίρεται, να πονάει, να γελάει… Όλα τα κάνει μέσα από τα μάτια της”.
Αυτά αναφέρει η Ελεονώρα Μελέτη, με αφορμή την εκπομπή #HASHTAG, που θα μεταδοθεί την ερχόμενη Πέμπτη στις 23.30. Καλεσμένη είναι η Κική Tσακίρη και θέμα η “Ευθανασία”. Με αφορμή την εκπομπή η Κική έστειλε ένα γράμμα στο nakedtruth.
Ούτε λίγο ούτε πολύ καλεί την πολιτεία να ψηφίσει υπέρ της Ευθανασίας στην Ελλάδα ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό ένα θέμα-καυτή πατάτα για κάθε πολιτικό.
Η Κική Τσακίρη γράφει: » Με την ευθανασία εννοούμε τον ανώδυνο θάνατο. Ο Άγγλος φιλόσοφος Φράνσις Μπέικον έγραψε ” το έργο της ιατρικής είναι η αποκατάσταση της υγείας και η καταπράυνση των πόνων, όχι μόνο όταν αυτή οδηγεί στην βελτίωση της υγείας, αλλά κι όταν εξασφαλίζει έναν εύκολο και γαλήνιο θάνατο “.
Η θέση αυτή προκάλεσε και προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις κυρίως από την εκκλησιά. Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία μόνο ο θεός μπορεί να διαθέσει τη ζωή και το θάνατο, κι αφού ο πόνος είναι σημαντικό στοιχείο για τη σωτηρία της ψυχής, σε κανέναν δεν επιτρέπεται να σταματήσει τους πόνους.
Ηθικό πρόβλημα προκύπτει όταν ο ίδιος ο ασθενής ζητήσει ευθανασία επειδή πάσχει από ανίατη νόσο. Δικαιούται ο θεράπων ιατρός να ανταποκριθεί στην επιθυμία του ασθενούς; Το πρόβλημα παραμένει ηθικά και νομικά μέχρι σήμερα ανοιχτό.
Τελευταία έγιναν πολλές προσπάθειες για νομιμοποίηση της ευθανασίας με κύρια αιτιολογία τον οίκτο προς τον ασθενή. Αλβανία, Αυστραλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Ταϊλάνδη, είναι μερικές χώρες που νομιμοποίησαν την ευθανασία υπό όρους, όπως περιγράφονται στα εθνικά συστήματα υγείας τους.
Στη χώρα μας απ ότι γνωρίζω δεν υπήρξαν προσπάθειες για νομιμοποίηση της ευθανασίας, με εξαίρεση την χρυσή αυγή, τα άλλα κόμματα δεν έχουν ξεκάθαρη θέση.
Άποψη μου και πολλών άλλων είναι πως η πολιτεία πρέπει να αναγνωρίσει τα δικαιώματα των ασθενών και να σεβαστεί την απόφαση εκείνων που επιλεγούν την ευθανασία.Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη νοσηλευτική φροντίδα και θεραπεία, που να επιτρέπει στον ασθενή μια αξιοπρεπή ζωή”.