Η ρίζα μου… έλεγε ο συγχωρεμένος Παππούς μου είναι Ποντιακή. Δεν γνωρίζω περισσοτερα. Ίσως έχω κάνει λάθος τόσα χρόνια που δεν έχω ασχοληθεί. Ένα ξέρω καλά και κάθε Πόντιος μπορεί να με καταλάβει. Κάθε φορά που ακούω κεμετζε μου σηκώνεται η τρίχα. Κάθε φορά που βιώνω στίχους τραγουδιών… συγκινούμαι. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν είχε την τύχη να νιώσει ο κ.Φίλης. Δεν είναι τίποτε τυχαίο.
Άκουσα διάβασα τόσα πολλά τις τλεευταίες ώρες. Έμεινα ωστόσο σε αυτά που έγραψε ο κορυφαίος έλληνας μουσικοσυνθέτης Κυριάκος Παπαδόπουλος. Ο πόντιος έγραψε : «Διαβάζοντας τα όσα έχουν λεχθεί σήμερα για τους Πόντιους, για τους ξεριζωμένους Πόντιους.
Εχω ακούσει στο σπίτι όπου μεγάλωσα -από τους Ελληνες Πόντιους γονείς μου και θείους μου και γείτονες-, ιστορίες και ιστορίες ξεριζωμού. Ανθρωποι «διωκώμενοι» που πρόλαβαν να πάρουν μαζί τους μόνο χώμα. Αλλοι έφυγαν ξυπόλητοι, άλλοι στιβάχτηκαν σε βάρκες που βούλιαζαν. Και όλα αυτά …γιατί ήταν Ελληνες.
Θυμήθηκα σήμερα τη φράση του μεγάλου μας Ελληνα ποιητή, Γιώργου Σεφέρη: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».
Δυστυχώς όπως φαίνεται κάποιοι λησμονούν την ιστορία αυτής της πανέμορφης χώρας. Αυτοί οι κάποιοι πρέπει να καταλάβουν τη σοβαρότητα που έχει η θέση τους και να μετρούν τα λόγια τους – ιδίως δε όταν είναι υπεύθυνοι για την Παιδεία της χώρας μας. Ναι, στον κ. Φίλη αναφέρομαι και στον κάθε κύριο Φίλη που υποτίθεται πως πρέπει να είναι πρότυπο ήθους, γνώσεων και ευγένειας.
Αν δεν μπορεί ο κ. Φίλης και ο κάθε πολιτικός μας να σηκώσει τη σημαία μας ψηλά, όπως επιβάλλεται –επιτέλους- σε αυτή την πατρίδα, τουλάχιστον ας σιωπά».