Την Πέμπτη ήταν μια μέρα γιορτινή. Και μεγάλη διπλή γιορτή του Κωνσταντίνου και Ελένης που μας έκανε να δώσουμε πολλές ευχές σε φίλους και συγγενείς που γιορτάζαν.Σχεδόν η μισή Ελλάδα και κάτι απραπάνω είχε γιορτινή διάθεση. Όμως αυτή η ημερομηνία σε κάποιους μόνο γιορτή δεν θυμίζει… αλλά πένθος.
Η οικογένεια του Τόμας Πρωτόππας θρηνούσε και θρηνεί. Η απώλεια ενός παιδιού είναι μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Οι γονείς δεν μοιράζουν ευχές στους φίλους και συγγενείς.
Αντιθέτως δέχονται τη συμπαράσταση και λόγια κουράγιου καθώς ο πόνος δεν έχει φύγει ακόμα… Την Πέμπτη λοιπόν πρίν απο δυο χρόνια το χαμογελαστό αγόρι, άφησε την τελευταία του πνοή… Να ναι καλά εκεί που είναι…