Βρέθηκα για λίγες μέρες στη Ρόδο. Εκεί που το αγόρι αυτό το πολυμαμημενο είχε εμφάνιση. Τι εμφάνιση; Μα για ποτάκι με εξτραδάκι.Τον συνάντησα μετά την σκληρή κριτική που του άσκησα για τις δηλώσεις του περί γυναικών αριθμού και ικανοποίησης.
Κι επειδή δεν έχω μάθει να κρύβομαι πίσω από την οθόνη του υπολογιστή μου, τον συνάντησα και τα είπαμε.
«Ήσουν μαζί με σκληρός αλλά εκτιμώ πολύ το γεγονός ότι τα είπες με το όνομά σου. Δεν ξέρω αν αυτό που είπα θα μου κάνει καλό ή κακό. Μένει να το δούμε σε λίγες μέρες από τώρα. Ένα είναι σίγουρο. Πώς μετά τη συνέντευξη το κινητό μου χτυπάει συνεχώς για δουλειές. Και αυτό είναι κάτι σημαντικό δεδομένων των ημερών».
Ο Γιάννης ήταν ανήσυχος. Τόσο πολύ που συνεχώς μιλούσε στα τηλέφωνα. Οι λουόμενοι τον παρατηρούσαν με προσοχή. Ειδικά οι λουόμενες και ειδικά σε ένα σημείο.
«Το είδα ως παρατηρητής. Είδα ότι κάποιοι εκδήλωσαν τα ταλέντα τους. Άλλοι έγραψαν τραγούδια άλλοι έφτιαξαν αφίσες με τρόλλαραν και πολλά ακόμη. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος είχε ανάγκη να τα χώσει. Και καλά έκανε. Δεν θ ασχοληθώ με τους κομπλεξικούς. Απλά κατάλαβα ότι ήταν πολλοί».
Το σίγουρο είναι ένα. Μετά το τέλος της κουβέντας μας του είπα αυτό που του έγραψα «Ότι ο φονιάς και ο γαμιάς δε μιλάνε ποτέ».