Η τύπισσα είναι για γέλια και για κλάματα. Όσοι την συναναστρέφονται κάνουν λόγο για μια διπολική προσωπικότητα που εκεί που είναι καλά… εκεί αλλάζει εντελώς και δεν την αναγνωρίζει κανείς. Η συμπεριφορά της; Απλά τραγική… και πολλές φορές ακραία. Εντάξει. Καταλαβαίνω πώς όταν είσαι καψούρα τρέχεις πίσω από το αγόρι για να το κερδίσεις. Αλλά να σκάς Θεσσαλονίκη για τον Μυγδαλά και να δημιουργείς σκηνικά έξω από το σπίτι του και το μαγαζί του; Ε… αυτό πάει πολύ. Εντάξει καταλαβαίνω ότι το αλάνι αυτό έχει μεγάλο σουξέ. Ανεξάρτητα αν όντως είναι μέτοχος σε γνωστό στέκι της πόλης ή μπροστινός. Εμένα αυτό δεν με απασχολεί. Αυτό που ξέρω είναι πως ο τύπος καίει πολλές καρδιές. Στο θέμα μας τώρα.
Η μεγάλη πλάκα είναι πως την έχουν πάρει χαμπάρι… και γελάνε μαζί της τόσο οι πέτρες της συμπρωτεύουσας αλλά και τα στελέχη του Alpha.
Καλή μου. Αν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου… σεβάσου τουλάχιστον… το «μαγαζί» που σε φιλοξενεί.
Κι εσύ ρε Μυγδαλά… άλλαξες την ατάκα του Βόγλη. Τέλος πλεόν το «στάσου Μύγδαλα». Ήρθε πλέον το «Στάσου Μυγδαλά μου»… Λίγο στάσου… γύρνα πίσω και μην κοιτάς μπροστά σου…