Οφείλω να ομολογήσω ότι είχα πολύ καιρό να δώ μια τόσο προσεγμένη τηλεοπτική δουλειά. Και αναφέρομαι κυρίως σε αυτό που λέμε στην τηλεόραση «Post Production». Τα γυρίσματα, οι τοποθεσίες, το μοντάζ, τα φίλτρα για να γλυκάνουν οι εικόνες η σκηνοθεσία.
Μαυρίδης και Λέντζας δείχνουν να έχουν μεγάλη χημεία. Βλέπετε ο μικρός Γιώργος δεν έχει στοιχεία ανταγωνισμού-άλλωστε το παλικάρι δεν είχε ποτέ βλέψεις να γίνει παρουσιαστής κι αυτό βγαίνει-και δεν βγάζει ψωνίστικη συμπεριφορά που περιοριζει τον συνεργάτη του στο «έγκλημα». Βεβαίως αναφερόμαστε σε ένα παιδάκι 25 ετών, με όλα τα στιλιστικά στοιχεία της γενιάς του, τον τρόπο ομιλίας, και την χαλαρή διάθεση για την ζωή που έρχεται να συμπληρώσει την τρέλα του 40άρη Μαυρίδη.
Η ιδέα; Δεν την λές και πρωτότυπη. Αν κανείς κάνει μια βόλτα σε δίκτυα του εξωτερικού θα δεί παρόμοιες έως και ίδιες εκπομπές. Δεν μένω σε αυτό. Άλλωστε αυτό δεν είναι το μείζον.
Το σημαντικό είναι πώς μαζί με τη Μόλυ, οι δυο αυτοί άνθρωποι ζούν κάθε φορά ένα μικρό παραμύθι-σε μορφή ντοκυμαντέρ- κάνουν την τρέλα τους τηλεοπτικό προϊόν δίνουν στους τηλεθεατές πληροφορία και προσφέρουν παράλληλα μοναδικές εικόνες απίστευτης ομορφιάς απο τοποθεσιες της χώρα μας.
Κι αυτό για εμάς που ζούμε σε μεγάλα αστικά κέντρα είναι μια όαση… Είναι ένα ταξίδι στον καναπέ, που μας κάνει να ξεχνάμε… και να βιώνουμε πρωτόγνωρες εμπειρίες μαζί τους.
Και το σημαντικότερο; Όταν τελειωσε η εκπομπή ένιωσα πώς θέλω λίγο ακόμη…
Αυτό απο μόνο του συνιστά επιτυχία. Μπράβο ρε μάγκες. Άξιζε η αναμονή…