Η επιστροφή μου σε ραδιοφωνικό στούντιο ήταν μια έντονη συναισθηματική στιγμή για μένα. Και αν δεν πιστεύετε εμένα ρωτήστε τον ηχολήπτη βάρδιας Λεωνίδα Σώζο ο οποίος με είδε στα πρώτα είκοσι λεπτά να ιδρώνω σαν την κατσίκα λίγο πριν την κουρέψουν. Δεν ήταν άγχος. Ήταν αυτό το ταξίδι σε χιλιάδες εικόνες…
Ωστόσο μετά τα 20 λεπτά… η γλώσσα λύθηκε. Ειλικρινά το μυαλό παίζει μυστήρια παιχνίδια. Μου ήρθαν εικόνες από την εποχή που πειρατές με λάμπες και λυχνίες μπαταρίες και καλώδια τρέχαμε παιδάκια σε ταράτσες στην Αλεξανδρούπολη… μέχρι την πρώτη φορά που έκανα την καύλα μου επάγγελμα. Ήμουν μόλις 15 ετών όταν απέκτησα την πρώτη μου εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό High της ακριτικής πόλης που με γέννησε.
Η εμπειρία σήμερα 26 χρόνια μετά να είμαι στον καλύτερο ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας συνιστά για μένα… έναν σταθμό ξεχωριστό στην καριέρα μου. Και η ανταπόκριση του κόσμου με δεκάδες μηνύματα από την πρώτη στιγμή με έκανε να νιώσω μικρός απέναντι στη δυναμική του μέσου.
Ξεκινήσαμε λοιπόν και θα τα λέμε έξω από τα δόντια… όπως άλλωστε τα γράφουμε.. εδώ και χρόνια.
Το νου σας. Κάθε απόγευμα στις οκτώ…