Φαντάζομαι γνωρίζετε ότι πολλές φορές οι δικηγόροι προκειμένου να θεμελιώσουν τα νομικά επιχειρήματά τους σε ένα ακροατήριο επικαλούνται αποφάσεις απο το παρελθόν. Αποφάσεις δικαστών που διαχειρίστηκαν παρόμοιες υποθέσεις όπως αυτη του Παντελή Παντελίδη και με τις αποφάσεις τους έδειξαν πώς ανεπηρέαστεοι λειτουργούν για την αλήθεια και μόνο.
Στο πλαίσιο της έρευνας που κάνουμε εδώ και μήνες για την υπόθεση βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε σήμερα μία απόφαση Εφέσεως η οποία επιβεβαιώνει την Πρωτοβάθμια απόφαση. Σύμφωνα με αυτήν ο οδηγός ισχυρίστηκε τόσο στο πρώτο αλλά και στο δεύτερο Αστικό Δικαστήριο ότι οδηγός ήταν η θανούσα και αυτός συνοδηγός.
Ο ισχυρισμός του αυτός κρίθηκε από το Δικαστήριο ψευδής και αήθης παρά το γεγονός ότι υπήρξε ένας μάρτυρας ο οποίος κατέθεσε ότι είδε τον άντρα να κατεβαίνει από τη θέση του συνοδηγού σε μία στάση πριν το ατύχημα σε ένα περίπτερο. Κι αυτό διότι μία απόσταση 5-6 λεπτών χρειάστηκε να την κάνουνε σε 1,5 ώρα δίχως να εξηγεί που οφείλεται αυτήν η καθυστέρηση. Επιπροσθέτως σύμφωνα με τους Ιατροδικαστές τα τραύματα που έφερε ο άντρας ήτοι κάταγμα στο στέρνο κλπ προσιδιάζουνε με τραύματα οδηγού από το τιμόνι και όχι συνοδηγού παρόλο που ο ίδιος είπε ότι δεν είχε κάταγμα στο στέρνο καθότι οι ιατρικές εξετάσεις που έγιναν τον διαψεύδουνε. Επίσης στην Εφετειακή απόφαση αποδείχθηκε ότι ο άντρας ανάλωσε χρόνο – αντί να καλέσει την Αστυνομία και Ασθενοφόρο – να μετακινήσει την θανούσα από τη θέση της για να είναι αληθοφανής ο ισχυρισμός του. Κρίθηκε ψευδής ο ισχυρισμός του ότι η κοπέλα καθόταν στη θέση του οδηγού και γι αυτό τον λόγο το τιμόνι ήταν ΄΄τραβηγμένο΄΄ προς τον οδηγό καθότι αυτό θεωρείται ότι πιθανόν το έκανε ο ίδιος για να ισχυροποιήσει τη θέση του. Να σημειώσουμε ότι στο Ποινικό Δικαστήριο ο άντρας αθωώθηκε πλην όμως αυτό είναι σύνηθες στην Δικαστηριακή πρακτική καθώς το Αστικό Δικαστήριο δεν δεσμεύεται από την απόφαση του Ποινικού ή και το αντίθετο πλην όμως μπορεί να την λάβει υπόψιν της όχι όμως και δεσμευτικά.
Και έρχονται κι άλλα…