Η κρίση στην σχέση του τραγουδιστή Μάκη Δημάκη και του παραγωγού, στιχουργού- τα κάνω όλα γιατί τα ξέρω όλα- Αργύρη Αράπη, ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 2017. Λίγο μετά τον Αύγουστο ο Μάκης είχε πει ξεκάθαρα πώς δεν θέλει άλλο δίπλα του τον Αράπη. Ένας Αράπη που από ένα σημείο και μετά την είχε δει “φωτεινός παντογνώστης”.
Το σημείο που ξεπέρασε κάθε όριο η αμετροέπεια του στιχουργού ήταν η επική ατάκα του κατά την διάρκεια οντισιόν στο μαγαζί του Πριόβολου, όταν ο τυπάκος γύρισε και είπε σε τραγουδιστές και μουσικούς; “Εδώ δεν υπάρχει κανένας Δημάκης και κανένας Πριόβολος. Υπάρχω μόνο εγώ”.
Κανείς δεν λησμονεί την βοήθεια του Αράπη στον Δημάκη, όταν ξεκίνησε να σκάει ο τελευταίος. Μάλιστα εκείνη την εποχή εγώ ήμουν αυτός που έγραφα πώς το δίδυμο αυτό σαρώνει στην Θεσσαλονίκη και πώς “όποιος επιχειρηματίας από την Αθήνα τον πλησιάσει πρώτος… θα κεφαλαιοποιήσει άμεσα την όποια επένδυση κάνει”.
Και το έκανε ο Πριόβολος. Και τα αποτελέσματα φάνηκαν. Σε ένα μαγαζί ιστορικό στην Ιερά οδό, με “1500 καθιστά” ο Δημάκης πήγε τρένο. Θέλετε την αλήθεια; Λίγοι το πίστευαν. Όμως πέτυχε. Κάπου εκεί λοιπόν χάθηκε η μπάλα για τον Αράπη. Λίγο τα λεφτά-που ήταν πολλά- λίγο η αναγνωρισιμότητα, λίγο η δυνατότητα που είχε πλέον να μιλάει αλλιώς και με ισχυρούς στη νύχτα, «βοήθησαν «στο να χάσει τον έλεγχο. Και τον έχασε σε ένα περιβάλλον επαγγελματικό που επικρατεί η ρήση “το κεφάλι χαμηλά και πάμε”. Και εννοώ βεβαίως τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν για περισσότερο από 30 χρόνια στον χώρο οι αδερφοί Πριόβολοι.
Οι συνεχείς κακές συμπεριφορές του Αράπη έκαναν τον Δημάκη να λειτουργεί πυροσβεστικά και συνάμα να δοκιμάζει την υπομονή των επιχειρηματιών. Τα νεύρα ήταν πολλά. Και τα όρια ξεπεράστηκαν πολλές φορές. Το καμπανάκι χτύπησε το καλοκαίρι και η συνεργασία ολοκληρώθηκε και τυπικά τον Γενάρη που μας πέρασε… με τον Αράπη να επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη και τον Δημάκη να νιώθει ελεύθερος και χωρίς βαρίδια για να πάει ακόμη πιο ψηλά.
Αυτά συμβαίνουν όταν χάνεται η μπάλα…