Δεν είναι εύκολο να γράφω για ανθρώπους που εκτιμώ. Για συναδέλφους που έχουμε «φάει το πεζοδρόμιο από μικρά παιδιά μαζί. Ο Γιώργος είναι από τους λίγους ανθρώπους που χαίρει σεβασμού απο την πιάτσα. Ένας παλίκαρος που δεν του χαρίστηκε τίποτε. Ένας συνάδελφος που τα τελευταία χρόνια ήταν εκπρόσωπος των δημοσιογράφων στο κανάλι Star και πάλευε για τα δικαιώματα τους. Απο χθες με μια ανάρτηση του με προβλημάτισε. Έγραψε: «Αύριο είναι μια σημαντική μέρα για ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζω, ωστόσο σήμερα ένιωσα την ανάγκη να πω κάποια πράγματα.Τον άνθρωπο και το πόσο αγωνιστής είναι δεν το καθαρίζουν οι φωτογραφίες στο Facebook ούτε το να κοιτάει την καρέκλα. Το αγωνιστή τον άνθρωπο τον διακρίνει το πείσμα να πετύχει, η εντιμότητα και η αλήθεια. Μετά από 11 χρόνια στον συνδικαλισμό συνεχίζω να παλεύω και να διεκδικώ με τον ίδιο τρόπο όπως την πρώτη μέρα και με την ίδια διάθεση. Αν αύριο όλα πάνε καλά θα αγωνίζομαι το ίδιο αν δεν πάνε τότε θα έχω ένα διπλό αγώνα και υπόσχομαι ότι θα τον δώσω με όλες μου τις δυνάμεις.
Γιώργος Βότσκαρης»
Σήμερα λοιπόν επανήλθε ανακοινώνοντας ότι διαγνώστηκε με καρκίνο και πώς θα αγωνιστεί αν και ξέρει ότι θα χάσει τη μάχη. Και σήμερα έδειξε πόσο δυνατός άνθρωπος είναι.
Σύντροφέ μου έχω ακόμη το μήνυμα σου. Και ξέρω ότι θα τα καταφέρεις. Μη μασάς…
