Με τον Άρη μιλούσαμε πριν απο μερικές μέρες για ένα θέμα που είχε προκύψει στο πλαίσιο της δουλειάς μας και ξαφνικά βρέθηκα σήμερα να μιλάω με τον Άρη καθώς αυτός ήταν το «θέμα».
Είναι απο αυτά τα παιχνίδια που σου παίζει η ζωή και γενικότερα η δουλειά μας. Παιχνίδια που ειλικρινά δεν ξέρεις πώς ν΄αντιδράσεις. Τι να πώ τώρα στο φιλαράκι μου. Πως να το χειριστώ; Το αδιέξοδο ήταν και είναι δεδομένο. Αφήστε που με κάθε αναφορά στον χαμένο αδερφό του… μου ερχόταν εικόνες και στιγμές απο την δική μου απώλεια. Αδιέξοδο. Πραγματικό συναισθηματικό αδιέξοδο
Το μόνο που κατάφερα να κρατήσω απ΄όσα είπαμε ήταν ότι ο πόνος του είναι αβάσταχτος και πως είναι εκεί… στα βόρεια στο πατρικό του στο χωριό Γόνιμο Σερρών για να στηρίξει τους γονείς του. Ζόρικη κατάσταση. Κανείς γονιός δεν επιθυμεί να βλέπει το παιδί του στο χώμα πριν αυτό που πρεσβεύει η φύση. Να φεύγει δηλαδή πρώτα εκείνος και μετά το παιδί του.
Στην ιδιαίτερη πατρίδα της οικογένειας πραγματοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε πριν απο λίγο η κηδεία του αδερφού του Δημήτρη, ο οποίος σε ηλικία 49 ετών έφυγε απο την ζωή εξαιτίας ισχαιμικού επεισοδίου συνεπεία πνευμονικού οιδήματος.
Δεν υπάρχουν λόγια. Μόνο αναμνήσεις καρφωμένες, φωτογραφίες και videos απο τις στιγμές εκείνες που ο Δημήτρης ήταν μαζί τους. Αυτά μένουν και τα συναισθήματα.
Κουράγιο στους γονείς…