Δεν πρέπει να βαυκαλιζόμαστε και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας. Τα κεκτημένα και οι καριέρες όλων δοκιμάζονται. Ανεξαρτήτως επαγγελματικής θέσης. Όλα στην γκιλοτίνα. Όπως και το μέλλον μας. Το παιχνίδι στα media έχει σκληρύνει και η ανάγκη συγχωνεύσεων με μοναδικό σκοπό την επιβίωση κρίνεται επιβεβλημένη, ελέω εποχής.
Τα δεδομένα είναι πολύ συγκεκριμένα. Λίγο η πτώση των διαφημιστικών εσόδων, λίγο οι μαύρες επιστροφές-οι μυημένοι καταλαβαίνουν- λίγο τα χρέη των μεγάλων καναλιών σε Ασφαλιστικούς Οργανισμούς, λίγο η ανάγκη να μειωθεί το κόστος σε όλους τους τομείς, λίγο η ανάληψη θέσεων σημαντικών από ξένους, έχουν δημιουργήσει αυτή την ζοφερή πραγματικότητα. Κι επειδή δεν έχω μάθει να ονειροβατώ αλλά να λειτουργώ δημοσιογραφικά. Τα χαρακτηριστικά των παικτών αυτής της πραγματικότητας δεν διαφέρουν πολύ από τον τρόπο που λειτουργούν τα μέλη του οργανωμένου εγκλήματος. Κι επειδή οι εποχές έχουν αλλάξει και πια δεν ξεχωρίζουν οι παίκτες από τον κυνισμό τους αλλά από την ανάγκη τους να διαβρώνουν συνειδήσεις… ένα είναι σίγουρο. Τα αργύρια ακυρώνουν και όρκους, ακυρώνουν καριέρες και αγιάζουν τα μέσα. Αυτή η στενή και άρρηκτη διαπλοκή βεβαίως δεν ασκείται από τους ιδιοκτήτες των καναλιών. Ασκείται από τους μέτριους υποτακτικούς, ανθυπομπάτλερ που ελέγχουν-νομίζουν τουλάχιστον- το σύστημα. Έλεγε κάποτε ο Δάσκαλος Πασαλάρης ¨Με την έκρηξη της ιδιωτικής τηλεόρασης εισχώρησαν στον χώρο μας πολλοί άσχετοι και άλλοι τόσοι μέτριοι. Κάποια στιγμή θα ξεχωρίσει η ήρα από το στάχυ¨. Πόσο δίκιο είχε. Μόνο που την σήμερον ημέρα όλο το τηλεοπτικό οικοδόμημα έχει στηθεί πάνω στην εκμετάλλευση του Φόβου της πλεονεξίας και της ματαιοδοξίας.
Αντικειμενικά αυτή είναι η κατάσταση στις μέρες μας σταmedia…Τα κανάλια οι εφημερίδες και τα περιοδικά δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Είναι εταιρείες που στήθηκαν με σκοπό το κέρδος. Βεβαίως πολλοί ιδιοκτήτες και share holders διέθεταν-στην αρχή τουλάχιστον- τον ρομαντισμό να βάλουν τα χρήματά τους με σκοπό να είναι περήφανοι για τα μέσα τους. Κάπως έτσι λειτουργεί και η οικογένεια Κυριακού. Την σκυτάλη από τον Μίνωα την έχει πάρει καιρό τώρα ο γιός του Θοδωρής, ο οποίος μετά από μια σειρά μεγάλων λαθών έμαθε. Και εμπιστεύθηκε στελέχη από το εξωτερικό. Και κατάφερε όχι απλά να σταματήσει την αιμορραγία των εκατομμυρίων ευρώ αλλά να δημιουργήσει έναν όμιλο υγιέστατο που πολλοί θαυμάζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θοδωρής συνιστά για πολλούς τον βασικότερο παίκτη στη νέα μετά-ΔΝΤ εποχή στα media. Η λογική του είναι αυτή του Λύκου… Γυροφέρνει από τον στόχο του και την κατάλληλη εποχή χτυπάει. Και όπως μαθαίνω είναι σε φάση αναμονής.
Τα νέα για το Alter δεν είναι καλά. Μπορεί ο Γιαννίκος να δεσμεύτηκε ότι θα πληρώσει, όμως από το τραπεζικό μέτωπο τα νέα είναι άσχημα. Δεν είναι τυχαίο πώς κανείς μέχρι σήμερα νέος ιδιοκτήτης που δέχθηκε να μπει στο σχέδιο διάσωσης δεν έχει επισκεφθεί το κανάλι. Δεν είναι τυχαίο πώς το ενδεχόμενο κλείσιμο του καναλιού κάνει στελέχη κι άλλων καναλιών να ιδρώνουν, δεν είναι τυχαίο πώς στην υπόθεση Alter έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο-σκοτεινό για κάποιους-συγκεκριμένες διαφημιστικές εταιρείες. Κάποιοι λένε ότι το κλείσιμο του Alter θα επιφέρει σε μορφή ρουλεμάν πολλά λουκέτα. Κυρίως σε διαφημιστικές. Γι αυτό προσπαθούν κάποιοι με νύχια και με δόντια να κρατήσουν το κανάλι ζωντανό. Όμως με κλανιές αυγά δε βάφεις. Αν μιλήσει ο Γιώργος Κουρής και πει αυτά που ξέρει και αυτά που έχει στείλει… τότε ίσως πολλά θ αλλάξουν. Και τι θα γίνει; Μήπως δε θα χάσουν πολλοί συνάδελφοι μου την δουλειά τους; Όχι. Μήπως σε μια χώρια χτισμένη πάνω στην ατιμωρησία και την διαπλοκή θα πληρώσουν τα λαμόγια; Χλωμό.
Η Συγχωνεύσεις είναι δεδομένες. Και δε θα γίνουν μόνο μεταξύ του RTL GROUP με τον ΑΝΤ1. Θα δούμε πολλές αλλαγές και σε εφημερίδες και σε περιοδικά. Θα μείνουν οι πιο δυνατοί… και οι μέτριοι-που τόσα χρόνια απολάμβαναν της εμπιστοσύνης πολύ ταξιδεμένων ιδιοκτητών- θα εξαφανιστούν. Και μπορεί να καθυστερήσουν οι αποφάσεις καθώς πρέπει πρώτα να υπάρξει το απαραίτητο νομοθετικό πλαίσιο, ωστόσο ελπίζω και εύχομαι… για μια φορά στα είκοσι χρόνια που κάνω αυτή την δουλειά να επιβιώσουν οι καλύτεροι. Και όχι οι πρωταθλητές στο Ολυμπιακό άθλημα των ανοιχτών ποδιών, ή του παλινδρομικού μονόχορδου. Και ίσως έτσι πάμε μπροστά. Ίσως έτσι τα συνθήματα στους τοίχους να αλλάξουν. Ίσως έτσι να επιστρέψει στον κόσμο η λέξη ΣΕΒΑΣΜΟΣ απέναντι στον δημοσιογράφο. Γιατί δυστυχώς το παραχέσαμε… Φταίμε κι εμείς γι αυτά τα χάλια. Μόνο αν εντοπίσουμε το λάθος τότε και μόνο τότε θα βρούμε λύση. Η σιωπή και ο βαυκαλισμός είναι συνενοχή