Τη Νατάσσα δεν έχει τύχει να την γνωρίσω-να περάσω χρόνο μαζί της- πέρα από ένα τυπικό <<γεια σου τι κάνεις>> όταν πέρυσι έδωσε το παρών στην πρεμιέρα της Μενεγάκη. Δεν παύω όμως να παρακολουθώ την πορεία της από την εποχή που πρωτοκατέβηκε στην Αθήνα στις αρχές τις δεκαετίας του 90. Η ζωή της ταραγμένη. Όμως ο θεός τις έδωσε τις κόρες της. Την συνέχειά της. Τα κομμάτια της δικής της ψυχής. Μια ψυχή που βγάζει και στα τραγούδια της. Γιατί αν δε ζήσεις δεν μπορείς να αποδώσεις. Δε γουστάρω να γράψω για την προσωπική της ζωή. Είναι δική της και απολύτως σεβαστή. Θέλω να γράψω για την τραγουδίστρια Θεοδωρίδου. Σε λίγο σας έχω περισσότερα…
