Το τεράστιο ζήτημα της νευρικής ανορεξίας δεν είναι διόλου εύκολο στη διαχείρισή του. Απαιτούνται σημαντικές αρετές αλλά κυριως δύναμη ψυχής για να την παλέψεις και να την κερδίσεις. Όλο το παιχνίδι είναι στο μυαλό. Εκεί που η Νανά συναντούσε τους δυο εαυτούς της. Το τελευταίο διάστημα η δημοσιογράφους είχε παρουσιάσει πολλές υποτροπές. Υποτροπές που την οδήγούσαν συχνά στα νοσοκομεία. Και ξέρετε γιατί; Διότι σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές η Νανά είχε κλειστεί στον εαυτό της. Είχε κουραστεί απο υποσχέσεις. Δεν άντεχε άλλο. Πρίν απο λίγες μέρες σας έγραψα ότι η Νανά ήθελε να φύγει. Δεν είναι τυχαίο πώς δεν λάμβανε τα φάρμακά της και οι γείτονες τα έβρισκαν με τα κουτιά τους στα σκουπίδια. Δεν ήταν τυχαίο πώς δεν παρακολουθούσε συνεδρίες καθώς θεωρούσε ότι είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο, ή είχε αφεθεί σε αυτόν. Δεν είναι τυχαίο πως έψαχνε να βρεί καταφύγιο στο σπίτι του ηθοποιού ενώ κάποιοι λένε πώς η οικογένεια δεν είχε οικονομικό πρόβλημα. Η ζωή της; Μια αντίφαση μόνιμη.
Διαβάζοντας λίγο βιβλία αλλά και περιγραφές γονιών που είδαν τα παιδιά τους με ανορεξία και ευτυχώς κατάφεραν και αντιμετώπισαν και κέρδισαν τη νόσο, διαπιστώνει κανείς πώς η μεγάλη λύση, το μεγαλύτερο όπλο για τα παιδιά αυτά είναι η αγάπη απο τους οικείους. Μόνο που εδώ τα δεδομένα είναι αντιφατικά. Απο τη μία οι κολλητοί της λένε πώς οι γονείς ήταν κοντά, απο την άλλη… φίλοι υποστηρίζουν πώς η Νανά είχε μεγάλη μοναξιά. Δεν γνωρίζω ποια είναι η πραγματική αλήθεια και αν σήμερα που μιλάμε η μάνα και ο πατέρας της Νανάς πέρα απο τον πόνο τους νιώθουν και τύψεις για ότι συνέβη.
Ξέρω καλά ώς πατέρας πώς αν έβλεπα το παιδί μου σε αυτη την κατάσταση θα το είχα πάρει απο το σβέρκο που λέμε στην αργκό και θα το είχα πάει όπου χρειαστεί για να γίνει καλά…μέχρι να γίνει καλά…